Vdlp22

Het was opvallend bij de start: van de twaalf pelgrims in de albergue slaan er bij de splitsing 11 linksaf naar Odense voor de Camino Sanabrés en slechts 1 rechtsaf naar Astorga. In de eerstvolgende bar weet de uitbater me te vertellen dat de Sanabrés veel mooier is dan de rest van de Plata. Verkeerde keuze gemaakt? Neen hoor, mijn doel is niet Santiago maar de volledige Plata doen. En vrijdag weer samen zijn met iemand die véél belangrijker is dan de Camino. Dan mag er al eens een saai stuk tussen zitten.

Na bijna 20 km door het gekende landschap  loopt de route over een oude spoorwegbedding met de Tajo-rivier ernaast. 

In plaats van die halverwege te verlaten (de Camino doet soms een omweg om door dorpjes te passeren, de commerce nietwaar...) blijf ik bijna 10 km op het talud, kwestie van de voeten droog te houden. 

In Benavente is de albergue pas op 1 april open, dus huur ik een hotelkamer. Daar stel ik vast dat mijn id-kaart in een vorige albergue moet liggen. Bij de Guardia Civil zijn ze enorm hulpvaardig, ze doen er alles aan om mijn kaart te gaan ophalen en ze morgenochtend tegen het ontbijt terug te kunnen geven. Ik ga straks wat paaseieren halen voor meneer en mevrouw de agent. 

Op mijn kamer zap ik zowat door de Spaanse zenders. Vandaag geen voetbal of show- of spelprogramma. Hier is 't al Semana Santa wat de klok slaat. De processies worden live op tv uitgezonden, de straten staan zwart van 't volk, de politie en het leger begeleiden de stoeten, de top van de politieke, religieuze en diplomatieke wereld is er aanwezig en alles wordt van commentaar voorzien als was het de begrafenis van de Spaanse koning. In Spanje is zowat 95% (in B.: 52,8%) van de bevolking katholiek. Volgens de laatste volkstelling geeft 70,5% aan praktiserend katholiek te zijn (B.: 9,4%).  

Foto's van vandaag: https://photos.app.goo.gl/qbdzC4vtRnfaib9e8

Vdlp21

Vandaag, Goede Vrijdag, bied ik aan CarDios, de Venezolaan die 'noodgedwongen' (?) zonder budget reist, een ontbijt aan. Mijn werk van barmhartigheid, de hongerigen spijzen, is daarmee vervuld. Voor dat andere werk, de vreemdelingen herbergen, zal een andere goede ziel moeten zorgen. Al te goed is immers buurmans gek. 

Deze etappe moet een jaar of tien geleden rustig en aangenaam geweest zijn 

maar die is nu ingrijpend veranderd door de aanleg van de snelweg.

 

Vanmorgen passeerden we het Ricobayo-stuwmeer. Door de hevige regenval staat de normale doorgang nogal serieus onder water (zie pijl) en door die omweg tikt de teller weer verder aan natuurlijk. 

De ruïnes van het ontvolkte Castrotofare, een imposante burcht van de ridders van de Orde van Santiago die de doorgang bewaakten. 

In de etappeplaats Granja de Moreruela staat aan de kerk de grote splitsing: naar het noordwesten volg je, wat de meesten doen, de Camino Sanabrés (die hier begint) via Odense naar Santiago (375 km), of naar het noorden nog 90 km naar Astorga (mijn eindpunt) en dan gaat het nog 265 km verder op de Camino Francés.

Gelukkig is bij aankomst het lokale winkeltje nog open en kunnen we mondvoorraad inslaan voor de komende dagen. In het weekend zal er hier in het Paasgekke Spanje niet veel open zijn... 

De uitbater rekent alles uit op een wegwerpblaadje. Een kassa??? Met de kaart betalen...?? Ho maar... Dinero! Cash!! Europa is hier nog niet doorgedrongen.

Omdat ik de enige ben die richting Astorga trekt, vindt bij het avondmaal een gezellige afscheidsdrink plaats met Fosco en het Gronings echtpaar Michael en Fokje.

Alle foto's van dag 21: https://photos.app.goo.gl/Vj6wZg8hNDrPuKwQA

Vdlp20

De etappe, kort en vlak, loopt geheel door de regio Tierra del Pan, gekenmerkt door uitgestrekte graanvelden. 

 Die worden trouwens stilaan ge'converteerd' naar zonnepanelenvelden: kilometers lang loopt de route langs een plantage van zonnepanelen. De enige tussenliggende stad is Roales del Pan, met een bar en winkel maar geen van beiden zijn open; het is hier zo dood als een pier. 

Van daaruit naar Montamarta loopt de route over een bijna oneindig recht onverhard pad, parallel aan de N-630. Het landschap blijft Castiliaanse hoogvlakte, met de nadruk op 'vlakte'. 

Nog voor de middag ben ik al gearriveerd in de albergue, net voor de eerste regenvlaag van de dag losbarst. Het zal niet meer ophouden. 

Daar bereikt me het nieuws dat de Italiaan Gianni, waarvan ik in blog Vdlp10 bovenstaande foto publiceerde, gisteren op de Camino overleden is aan een hartaanval net voor hij vertrok. De man die zó trots was op z'n ingenieus zelfgemaakt karretje, zit nu op een Andere Camino...

Vdlp19

Een aanhoudende koude wind, donkere wolken, 80% kans op regen en een route die gedomineerd wordt door... asfalt (op de N630 en langs de ernaast liggende snelweg).

Met Albert, de 'socioloog' ontspint zich een zinloze discussie. "Als je een bus neemt, is dat geen echte Camino meer," vindt hij, "in het leven zitten er ook moeilijke of saaie episodes en die moet je ook doorstaan." Waarop hij serieus weerwerk krijgt van de anderen.

"Dat je oplossingen moet zoeken als er zich een probleem aandient in je leven."

"Dat je er iets moet aan doen, als het saai wordt, en niet gewoon ondergaan."

"Dat je bij problemen in je leven de omstandigheden moet veranderen."

"Dat het geen zin heeft om tegen windmolens te vechten, ook al zijn we in de streek van Don Quichotte."

"Dat ieder z'n eigen Camino bepaalt en dat de ene Camino niet beter is dan de andere."

Verander in de zin hierboven het woord Camino in Leven, en je hebt de essentie van de Camino...

Waarop hij vertrok. Alleen. Ochgottekestoch...

Met de rest slaan we het asfaltstuk over en leggen we enkel het 'interessante' stuk te voet af, ook al moet je dat adjectief met een korreltje zout nemen. 

Het enige wat je wil als er geen beschutting is om eens uit te rusten tegen de wind, is alleen maar je bestemming bereiken. Doorstappen dus, vooral als je Zamora in het vizier krijgt. 

Je komt de stad binnen via de oude Romeinse brug over de Douro (bij Douro denk je aan porto; we zijn hier slechts 50 km van Portugal verwijderd) van waar je een goed zicht hebt op de intacte stadsmuren van dit middeleeuwse vestingstadje. 

Ik bezoek 'het kleine Salamanca' met Fosco, de Italiaan. Met zijn smalle straatjes, alcazaba (burcht) en romaanse kerkjes is Zamora een verborgen maar charmante parel. 

Terwijl ik de kathedraal bezoek (met een schat aan religieuze kunst en vooral Vlaamse wandtapijten) 

maakt Fosco Italiaanse pasta klaar, pasta amatriciana. 

Met Carlos, een Venezolaan, ga ik weer het centrum in voor de processie, het hoogtepunt van het jaar in Zamora. Maar omwille van Nelson is die afgeschaft. Elders op de Via sneeuwt het al...(foto van een pelgrim die al vooruit is ..).

Alle foto's van dag 19: https://photos.app.goo.gl/CivR3VrK6MgeB3Xk8