(Kunstwerk: de Via degli Dei, vrij als een vlinder)
De zon geraakt er niet door vandaag maar met slechts één bui is dit een van de betere dagen... Gemakkelijk maken de goden het niet, de natte kronkelende paadjes met veel losse stenen zijn lastig begaanbaar.
Van zodra de weg begint te dalen, openbaart het landschap zich: wijn-en olijfgaarden, pijnbomen en Toscaanse groene heuvels met steeds meer en grotere okergele villa's met cipressen en weelderige tuinen die over de hellingen verspreid liggen.
Mijn middagmaal eet ik op de binnenplaats van een van de belangrijkste kloosters van Toscane: Monte Senario.
Terwijl ik mijn traditionele kaarsjes brand, hoor ik de broeders orgel spelen.
In Fiesole, het 'balkon van Firenze' ligt de dom 200 meter lager aan m'n voeten. Hier op deze heuvel was het dat Da Vinci pogingen om te vliegen uitvoerde (in de jaren 1500, 't staat niet op veertien dagen) en er, althans volgens de mythe, in slaagde ook, toch voor een kilometer.
Nog een uurtje en dan ben ik in de bakermat van de Renaissance, waar de De Medici's het bankieren uitgevonden hebben en prinsen pausen en koningen leverden. En waar ze hun fortuin investeerden in paleizen, kerken, kunstenaars (Michelangelo), vernieuwende of provocerende kunst en zo de stad werd met de meeste beroemdheden uit de geschiedenis.
En de kunst blijft hier duren, tot in het banale, zoals de schilderingen die de bewoners aanbrachten op de deurtjes van de gasaansluiting in de buitenmuur.
Misschien droom ik straks wel dat ik een high-five geef aan Leonardo da Vinci of dat ik zit te tafelen met Cosimo de' Medici. Als die me maar niet om m'n geld vraagt...
Op deze Godenweg leef je bijna in de renaissance: ik heb gewandeld, cultuur gesnoven en ben bijna zelf gaan vliegen. Nu alleen nog een meesterwerk schilderen en een bank stichten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.