Vdlp-slot

De Vía de la Plata is een van oorsprong Romeinse weg van Sevilla naar Astorga (op de Camino Francés). Sporen van de Romeinse aanwezigheid zijn dan ook alom aanwezig (Mérida, Cáceres, mijlpalen, heirbanen...). 

De route werd o.a. gebruikt om goud (er zijn goudmijnen in de Spaanse bergen), koper... te vervoeren van Noord naar Zuid.

Later werd deze route ook gebruikt door boeren die hun schapen... van het te droge zuiden naar de groene weiden van het noorden brachten. En omgekeerd. In Spanje zijn er veel zo'n wegen die met het oog op 'veetransport' aangelegd worden: de Via Pecuaria.  Nog later werden ze door handelaars in keramiek, edelstenen... gebruikt.

Het landschap is over het algemeen aantrekkelijk, soms zelfs adembenemend mooi en loopt door mooie natuurgebieden en uitgestrekte valleien met speurende roofvogels en zeldzame planten (wilde orchidee, mosbloemen...). 

Geen enkele keer zaten er echte kuitenbijters tussen. Vooral in Castilië-Léon is het landschap een saai, vlak landbouwgebied, zoals bij ons zeg maar. Maar dan veel uitgestrekter en urenlang zonder bebouwing. 

Van de 25 dagen in maart en begin april was de helft heet, vooral in Andalusië en zelfs in Extremadura dat toch enkele honderden meters hoger ligt. Vroeg vertrekken is dan de boodschap. 

De zonsopgangen zijn dan mooi meegenomen. Maar de rugzak weegt dan ook wel ruim tweetal kilo meer (water, voorraad...) Vaak is er geen enkel bevoorradingspunt onderweg. 

Herbergen zijn er voldoende maar soms op grote afstand. Je moet bereid zijn grote afstanden af te leggen per dag. Het is geen rariteit als het volgend dorpje op 15 ofwel op 35 km afstand ligt, met niets ertussen.

De bewegwijzering is goed: stenen met de letters VP, de gele pijlen, GR-wegwijzers, vierkante arduinen blokken en Romeinse mijlpalen.

De Plata is een lastige camino, niet zozeer fysiek dan wel mentaal. 10 km op dezelfde kaarsrechte zandweg in het open landschap zonder beschutting is geen uitzondering.

De albergues zijn beter dan op de Camino francés en vooral minder commercieel; vooral de municipals zijn beter uitgerust. 's Nachts is het vrij koud, zelfs binnen, kouder dan in Vlaanderen.

'Straatmeubilair' ontbreekt op zo'n weg die werelderfgoed is. Een bankje, rustplek of fonteintje hier en daar zou welgekomen zijn. Het ontbreken ervan maakt het lastig, zeker bij slecht weer (24 km doorstappen zonder stoppen). 

Uiteraard is er veel minder volk dan op de francés. Dit maakt de via de la Plata een ideale Camino voor wie graag alleen wandelt. 

Opvallend: er zijn veel meer mannen dan vrouwen, minder tot geen Amerikanen en Zuid-Koreanen dan op de francés. Alle nationaliteiten zijn er wel (ik zag redelijk wat Canadezen en zelfs Australiërs) maar vooral Fransen en Italianen maar ook wel Duitsers, Britten en natuurlijk... Ollanders.

Veel dank voor uw interesse in deze blog. Van enkele resterende dagen als toerist in Madrid, Sevilla en een vakantieweek met 't vrouwke volgt er uiteraard geen verslag. Enkel nog de foto's van het koninklijk paleis in Madrid: https://photos.app.goo.gl/dV7DPSUEwTJk6GnGA

Enkele camino-fotos om af te sluiten: https://photos.app.goo.gl/HQBgTALcCxhQCb9P7

Tot bij een volgende gelegenheid,

Geert 

Vdlp25

Vandaag is een goede dag om een geweldige dag te hebben. Met dat gevoel vat ik de laatste etappe van de Via de la Plata aan, 25 km naar Astorga.

Die laatste etappe heeft zowat alles in zich om de voorbije weken in één dag te verenigen: 

* een 10 km lange, oneindig lijkende en kaarsrechte verharde weg in open landschap zonder beschutting 

* het onvermijdelijke stuk asfalt

* de onder water staande boerenwegels waarbij je stapstenen nodig hebt om erdoor te geraken

* het dagelijkse oude 'romeinse' brugje

* paden van losliggende keien of rode aarde

In Asturica Augusta Romana, zoals Astorga in de Romeinse tijd heette, sluit de Via de la Plata aan op de Camino Francés die ik '21 deed. Dit door de eeuwen heen belangrijk handelscentrum is ook de plaats waar de chocolade Europa binnenkwam, ik koop er een ambachtelijke zwarte chocolade van 90% (!) cacao. Zelfs Dominiek Persoone heeft die niet.

Ik bezoek er de kathedraal (er werd 300 jaar aan gebouwd) en brand er de kaarsen voor wie ik dat beloofde. Zowel de gevel als de kunst in de verschillende kapellen is subliem, 

vooral het Spaans-Vlaamse retabel 

en de eeuwenoude facsimiles van de bijbel e.a. 

In het voormalige bisschoppelijk paleis, nu museum en een van de weinige gebouwen van Gaudi buiten Barcelona, is ook het caminomuseum gevestigd. Een waardige afsluiter van dit Camino-avontuur. 

Foto's van dag 25: https://photos.app.goo.gl/44a2kHMLwnkYk9RR8

Vdlp24

De Via de la Plata valt nu weer samen met de GR 100 en om het helemaal aangenaam te maken probeert ook de zon de overhand te nemen en de donkere wolken weg te  drijven. 

De route volgt de rivier Jamuz en loopt door een landbouwgebied met betonnen irrigatiekanaaltjes. Hier worden de witte bonen, linzen, kikkererwten... gekweekt waarvoor de provincie Léon zo gekend is. 

Het gebeurt niet elke dag dat zoveel dieren je pad kruisen: de reetjes maken zich niet eens snel uit de voeten, adders, een marter...

Plots is het pad verdwenen en moet ik maar zelf mijn w banen dwars doorheen het weide(water)landschap, de rivier volgend en met de Montes de Léon op de achtergrond. 

Dit is een minder populair Caminogedeelte, al voor de derde dag loop ik helemaal alleen, een heerlijk gevoel van vrijheid en alleen zijn. Gelukkig is alleen zijn geen synoniem voor eenzaamheid. 

La Bañeza, de laatste etappeplaats vóór Astorga (morgen) is gekend bij motorcrossers (snelheid op de baan; de straten zijn hier idd enorm breed...) 

en culinair voor de witte  bonen 'Alubia de La Bañeza-Léon'. Ieder restaurant serveert die hier. Ik wil echter af van mijn voorraad want noodrantsoen zal ik nu niet meer nodig hebben. 

Foto's van dag 24: https://photos.app.goo.gl/fPPoiDftybsE2Bqk6

Vdlp23

De etappe van vandaag (21 km) laat zich in 2 foto's samenvatten. Gelukkig heeft de etappeplaats Alija toch nog iéts te bieden.

De twee eerste uren loopt de route over de oude spoorwegbedding van gisteren. Zicht 0.

En de rest van de dag loopt de route over de provinciale en lokale asfaltweg. Zicht 0. Pas op het einde doemen helemaal in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Picos de Europa op. 

Het eerste dorpje van de provincie Léon, Alija, heeft als etappeplaats naast een verzorgde maar sobere albergue enkele verrassende monumenten: een burcht, 

ondergrondse 'bodegas' waar vroeger wijn en andere voorraad bewaard werden, bronnen van geneeskrachtig water, en veel gebouwen met traditionele architectuur. 

In de enige horecazaak van het dorp ga ik nog een 'pizzaatje' eten. Hopelijk hebben ze morgen een microgolf... 

Het is duidelijk dat de Via de la Plata stilaan naar haar einde toe loopt. Ik zie al uit naar Astorga (50 km, 2 dagtochtjes), de terugkeer van de zon volgende week en vooral de komst van die andere Grote Warmte vrijdag.

 

Foto's van dag 23: https://photos.app.goo.gl/hHkJdDw7uNgdMsDz5

(de doorkruiste provincies van Spanje)