Vanaf Chartres sluit ik aan op de Via Turonensis, een van de twee eeuwenoude routes die vanuit Parijs naar Tours vertrekken, (de andere route loopt dan, meer oostelijk, via Orléans). Op onderstaand kaartje volg ik dus de gele route.
Grosso modo is het verdere verloop van de Via Turonensis langs Parijs-Tours-Poitiers-Bordeaux-Ostabat (Pyreneeën).
Maandag 2 augustus: Chartres-Vitray-en-Beauce, 37,8 km
Dat je je hier op een eeuwenoude pelgrimsroute bevindt, kun je wel zien aan de bewegwijzering. De dorpjes gaan er prat op om deel uit te maken van de bijna duizend jaar oude route naar Compostela.
Dat de lokale bevolking hier ook al meer pelgrims gewend zijn, kan ik zelf vaststellen wanneer ik aan een ouder echtpaar vraag waar ik inkopen kan doen want de lokale bakker is gesloten. Zonder verpinken voeren ze me met hun auto drie dorpen verder heen en terug naar een bakker die wel open is. Tijdens de rit vertelt de man dat hij vijf jaar geleden genezen is van pancreaskanker. Op mijn antwoord dat ik blij voor ‘m ben en dat hij wel héél veel geluk heeft gehad, antwoordt hij: ‘Oui, grâce à ma femme’. Ik zie twee vijfenzeventigjarige handen die elkaar vastpakken en minutenlang vasthouden. Zij noch ik zeggen verder nog een woord tijdens de rit, dit is een sacrale stilte die je niet verstoort. Maar ik denk aan m’n twee oud-collega’s Wilfried en Hans die dat geluk niet hebben gehad.
Ze houden halt bij het kerkje van Mignières, omdat hier zo’n mooie vitraux zijn van St-Jacob maar de kerk is gesloten en het lokale Jacquelientje is niet thuis, augustus is verlof in Frankrijk...
Ook al hebben de mensen hier wel al meer pelgrims gezien, toch is dit geen drukbevolkte route, verre van zelfs. Ook de overnachtingsmogelijkheden zijn hier niet dik bezaaid. Voor mijn slaapplek in de ‘salle communale’, vroeger de parochiezaal maar in Frankrijk werden alle parochie-eigendommen in de jaren dertig van de vorige eeuw eigendom van de gemeentes, moet ik enkele km buiten het parcours. Gelukkig is Komoot een erg handige app om routes aan te passen. Nietwaar, Bert?
L’adjoint-au-maire komt de zaal opendoen, na zijn werk op ‘t land springt Eric, de burgemeester, zelf binnen met wat kaas, worst en een stevige pint om nog een babbel te slaan. Wanneer ik ‘m zeg dat hij hier een mooi zaaltje heeft, zegt hij me dat dit vroeger de parochiezaal was maar in Frankrijk werden alle parochie-eigendommen in de jaren dertig van de vorige eeuw eigendom van de gemeentes. Hij weet ook dat Frankrijk 36.000 communes heeft, allemaal met een burgemeester; Duitsland, vergelijkbaar qua oppervlakte, heeft er 6000...
Dinsdag 3 augustus, Vitray-Châteaudun 40,1 km
Afgezien van het reliëf is Le Beauce een beetje zoals de polders bij ons, enkele boerde- en veel landerijen. De (aangepaste) route loopt vooral over tractorwegen, de boer moet immers met zijn tractor aan zijn landerijen geraken. Ook de jagers gebruiken deze paden om ‘s winters de voedselvoorraden aan te vullen om hun jachtbestand op peil te houden. Ik zie hier dan ook vrij regelmatig reetjes en vossen de velden oversteken van het ene naar het andere bos(je).
Langs de boorden van de Eur en de Loir kom ik in Bonneval terecht, met het 12e-13e eeuwse Notre-Dame-kerkje.
De route blijft dicht bij de Loir en tot in Châteaudun levert dat pittoreske plaatjes op.
Voorlopig heb ik geluk met het weer, het is bewolkt en regenachtig maar de regen blijft uit zodat ik in m’n t-shirtje kan blijven stappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.