Voormiddag:
Een eenvoudige etappe zonder hellingen door de reeds bekende oneindige graanvlaktes. Omdat ik twee kleinere etappes wil samenvoegen tot één monsteretappe, neem ik niet de mooiere variant maar blijf ik op het eentonige officiële pad, rechtlijnig naast de provinciale weg. Dan ben ik na morgen ten minste van de meseta van af.
Namiddag:
Het gedeelte van Carrión de los Condes naar Calzadilla de la Cueza is het langste zonder tussenliggende stopplaatsen op de hele Camino Francès: 17 km ‘leegte’, zonder watervoorziening, vlak, eindeloze rechte lijnen door de steppe over keiwegen met slechts hier en daar een bank.
Gelukkig is het een stralende dag want ik mag er niet aan denken dat de weg bij regen onder water komt te staan.
We wandelen uuuuuuren aan een stuk tussen Het Grote Niets, de lege graanvelden. Om de tijd te doen passeren, luisteren we naar muziek uit elkaars land (ik kies Bart Peeters e.d) en eindigen met elk z’n eigen nationaal hymne. Ge moogt één keer raden welk ik gekozen heb... Het moet gezegd, vele zijn maar romantieke brol, dat van ons is ten minste een mars- en strijdlied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.