En de dagen gaan voorbij.De dagen hebben ons gemaakt. En zo werden we geboren. We zijn de kinderen van de dagen, de zoekers van het leven. Als wij de kinderen van de dagen zijn, is het niet vreemd dat van elke dag een verhaal ontbreekt. Wetenschappers zeggen dat we uit atomen zijn gemaakt, maar een kleine vogel vertelde me dat wij uit verhalen zijn gemaakt. Eduardo Galean
Deze laatste etappe van de Camino Portugues gaat grotendeels door verstedelijkt gebied. Ze is niet zo mooi als de laatste etappe van de Camino Francès maar valt toch te genieten door de bossen en door het Duitse gezelschap van Anja (werkt voor een ngo) en Alicia (in een reisbureau). De gemengde achtergrond levert rijke conversaties op en de tijd passeert snel.
Samen wandelen we SdC binnen. Voor mij is het uiteraard een redelijk emotieloze déjà-vu, in niets te vergelijken met tien dagen geleden.
In het pelgrimsbureau deelt de man achter ‘t loket me mee dat ik onderweg onvoldoende stempels verzameld heb in m’n credencial...stel je voor. Je stapt 30 km per dag en wordt verondersteld om in een kerk of pub een extra-stempel te vragen. Ook hier heeft de administratie de overhand genomen en heeft bureaucratie toegeslagen.
Door mijn lange ‘staat van dienst’ krijg ik m’n tweede Compostela
en dat gaan we na de botafumeiramis vieren met een tapasavond die wat te lang uitloopt... Gelukkig staat er morgen geen dagtocht op ‘t programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.