Dag 21 Via Campaniensis: Accolay- Vézelay

De laatste dag van deel 1  (de route naar Vézelay) is niet de mooiste van de Via Campaniensis (veel bos alweer,  veel landbouwgebied en dus niets nieuws) maar het bereiken van het doel van dit eerste deel maakt veel goed. 

Vézelay, slechts één straat groot maar er passeren hier jaarlijks wel een miljoen mensen,  

was duizend jaar geleden al belangrijk omdat hier de tweede kruistocht vertrok. Maar daarvoor al werden de relieken van Maria-Magdalena (in de bijbel een 'gevallen vrouw') hier in de basiliek bewaard. 

Dit maakte Vézelay, na Rome, Compostela en Jeruzalem,  tot vierde bedevaartsplek in de katholieke wereld.

De vraag blijft waarom in godsnaam de monniken de kerk boven op de heuvel gebouwd hebben... Of misschien net daarom, in Gods Naam... In ieder geval moet ik, na bijna 600 km in 22 dagen, om de vijftig meter een adempauze inlassen. Dit is de Morvan, of de Ardennen in 't kwadraat. Ik heb vandaag een hoogteverschil van 485 meter overbrugd...

Binnen in de basiliek valt vooral het immense voorportaal op;

dit was ongetwijfeld bedoeld om onderdak te bieden aan de vele pelgrims die bij de relieken van Maria van Magdala wilden komen. Vaak wordt de mythe (?) verteld dat Jezus met haar getrouwd was en drie kinderen had, ze was trouwens een van Jezus' leerlingen en ze schreef een evangelie, enz...

Nu is Vézelay de startplek van de Via Lemovicensis naar Santiago. Ik neem (in juni) echter de Via Podiensis die start vanuit Le-Puy-en-Velay, het Massif Central. Naar 't schijnt voelen pelgrims hier, of in Le Puy, de 'kracht' die hen op weg stuurt. In m'n verbeelding zie ik bij het verlaten van de basiliek de massa's pelgrims die sinds eeuwen deze plek verlaten. Maar eerlijk gezegd is het enige wat ik voel niet echt iets spiritueels... Wél een immense dorst en goesting in cola 0/0...

In dit eerste deel (Izegem-Vézelay) heb ik in 22 dagen 590 km afgelegd, wat neerkomt op gemiddeld 26,8 km per dag. 

Morgen ga ik om familiale redenen (o.a. Eerste Communie Stiene) enkele dagen naar huis. Daarna keer ik terug voor deel 2 van deze Camino,  Vézelay-Le-Puy-en-Velay, 425 km meer zuidwaarts. 

Dag 20 Via Campaniensis: Chablis-Accolay

Wat een mooie, complete wandeldag vandaag:  tussen hectares wijnvelden van de zonovergoten Bourgogne (van Premier Cru tot Petit Chablis), door schaduwrijke bossen, pittoreske dorpjes en graanvelden als een Smyrnatapijt... Deze voorlaatste dag van deel 1 had het allemaal, voor zowel voor Van Gogh als voor de prentkaartenindustrie.

De Romeinen hebben de wijnstokken geïntroduceerd in deze streek, de monniken en de kloosters deden de rest: wijn maken 

Cravant is nu een charmant dorpje aan de samenloop van de Cute en de Yonne. Aan de stadspoorten (de  -muren en -grachten zijn nu wandelpaden geworden) zie je dat dit dorp, dat zelfs een ziekenhuis had (nu is het de school) een grote ontwikkeling gekend heeft.

Bij het binnenkomen van Accolay, de laatste halte voor Vézelay, herinnert een kunstwerk aan de (enkele decennia geleden wereldberoemde) pottenbakkers. 

Geen gemeente- of parochieherberg vandaag maar een 'acceuil pélerins à domicile' bij Petra,

een danstherapeute/yogalerares die haar droom heeft gevolgd en hier een pelgrimsherberg heeft geopend.

Het is er aan te zien. Het zijn uiteindelijk de muggen die ons 't signaal geven om de bedstee op te zoeken.

Dag 19: Flogny-la-chapelle - Chablis

Wandelend langs het Canal de Bourgogne (242 km lang, dat is wat anders dan Roeselare-Ooigem) bevinden we ons weer in een nieuw departement: we ruilen het departement van de Aube (Champagne) voor dat van de Yonne (Boergondië). 

Bij het zien van het landschap heb ik een déjà-vu. 

Gelukkig is het vrijdag en dat betekent  'Puntje van Kritiek' op radio 1. Na nog een aflevering van 'De Rechtvaardige Rechters' op de podcast is het weer tijd om de le leeuweriken aan het woord te laten, die proberen toch al de hele tijd boven Adèle uit te komen...

In Bernouil staat een originele St-Jacobskerk: vier cirkels die een klavertjevier vormen met een klokkentoren in het midden. Daar ontmoet ik ook Jan (Nl. ) weer. Hij vindt het jammer van dat kindje dat op vierjarige leeftijd overleden is in 1918. Op de herinneringszuil staat inderdaad maar één naam van een oorlogsslachtoffer, gestorven in '14-'18... 😂

Zo komen we Bourgogne binnen, met hectares en hectares Chardonnay-wijngaarden. 

Chablis, het wijnstadje in Noord-Bourgogne (in het zuiden is dat Beaune), is een mooie oud stadje: zandkleurige huizen met lavendelblauwe luiken, kleine winkels met gekleurde gevels, 

kronkelende straten met uiteraard verschillende wijnhuizen, kleine boetiekjes en terrasjes waar we niet de droge witte wijn proeven maar pelgrimsthee: 

Het Sint-Martinuskerkje heeft een bijzondere toegangspoort; die is bedekt met hoefijzers.

St-Martinus, die hier ooit begraven lag, is de patroon van paarden en ruiters.

Dag 18 Via Campaniensis: Sommeval - Flogny-la-Chapelle

Het zou een dag als gisteren worden: tot  de middag bloemrijke dorpen, kleine dalen met slingerende riviertjes, groene vergezichten... en na de middag bosbosbos.

Maar daar bracht Emmanuelle, de naam alleen al, verandering in. Het is zowat zeven uur wanneer ik de deur van de kleine gîte uit ga en nog geen honderd meter verder stopt ze met de auto. T'as pas besoin de quelque chose...??? Ja, op zo'n vraag slaat m'n fantasie op hol natuurlijk maar bij de aanblik van de Parijse universiteitsprofessor fysica krijg ik er niets originelers uit dan: un café?

Twee minuten later zitten we aan haar keukentafel, kookt ze m'n eitjes gaar, vult ze m'n flesje olijfolie, steekt wat zuurdesembrood in een zakje en geeft me een haverpannenkoek. En of ik nog iets anders nodig heb ..? Echt niets...? Een nekmassage, flap ik er bijna uit, maar kan me nog net inhouden. Ik kan maar beter vertrekken, dit is een pelgrimstocht en geen welnessreisje... Emmanuelle geeft me nog een lift tot daar waar het saaiste stuk voorbij is

en zo haal ik de 'verloren' tijd ruimschoots in.

Maar een kilometer verder, aan de gîte van Alexandre, ben ik die alweer kwijt. Of ik een kopje koffie wil ..? 

Er zijn zo van die dagen dat 't gewoon meezit en dat je  weet dat je gewoon op alles ja moet zeggen.

Ervy-le-châtel, een vestingstadje met een korenhalle.

Dag 17 Via Campaniensis: Troyes-Sommeval

Een dag met behoorlijk wat afwisseling vandaag:  

bij het verlaten van Troyes loopt de route op de 'Voie Verte' langs de Vienne

na enkele kilometers volgt de 'Voie Royale' (een vroegere Romeinse heirbaan)

 

om ten slotte via Laine-au-bois, de naam zegt het al, 7 km door het forêt,

 in Sommeval uit te komen.

Bij het verlaten van het bos kom je aan de gemeentelijke gîte; die is basic maar efficiënt en wordt door sporters, passerende GR-wandelaars... gebruikt. En door Robin, een Brusselaar die in een boeddhistisch centrum werkt. Het gespreksonderwerp laat zich al raden ..

Eerst wat uitrusten op de luchtmatras

voor de duidelijkheid: dit is geen douche ..

Het zal het comfort van de voorbije dagen, met slaap- en badkamer, met volledige warme maaltijd... wat compenseren. Ook dit is Camino. 

Dag 16 Via Campaniensis: Troyes

Net als gisteren verloopt de route nog eens 15 km langs het Seinekanaal. 

Eigenaardig genoeg is het traject veel aangenamer dan gisteren en misschien komt dat door het gezelschap van de tientallen, zeg maar honderden, blauwzwarte waterjuffers. Je ziet de mannetjes het hof maken en de vrouwtjes spelen het zoals  gewoonlijk 'hard to get'... Het lukt me dan ook niet om een foto te maken van die ADHD-insecten; vandaar voor een keer een fotootje van tinternet maar hier vind je ze dus met dozijnen...

Via de Seine kom je Troyes binnen, de stad die door velen gekend is als the place to be voor Outlet en fabriekswinkels. Maar het centrum is zoveel interessanter. In plaats van veel tekst geef ik liever wat commentaar bij enkele relevante foto's.

De St-Petrus & Paulus-kathedraal. Voor de toren van St-Paulus was er geen geld meer...

De beeldhouwers hebben zich ne keer laten gaan bij het steenkappen van St-Antonius 'op' zijn varken...

Het Kattensteegje: de katten springen er van de ene dakgoot in de andere...

De 'goudsmedenstraat': in dit torentje smeedt hij het goud...

Waterspuwer: 't is eens wat anders.... Of deze:

Lili met de hoed, door de Hongaar Andras Lapis

Het kloppend hart: 's avonds verlicht en als je dichter komt, begint 't te kloppen... Romantiek ten top in Troyes...

Le jardin des innocents : kinderkerk hof, met enkel wit en groen (eeuwigheid, zuiverheid en hoop)

Gebeiteld kantwerk

En natuurlijk in zowat elke kerk de prachtige glasramen. Dit is een prentenboek :

Aan de kathedraal kom ik Erik en Hans weer tegen. Reden genoeg om 'une pinte' te drinken. Die van mij is euh... zonder alcohol... 🤭?

Vanavond ben ik te gast bij Daniel en Nadège. Hij 'onderhoudt' dit stuk Camino rond Troyes en kent dan ook alle accommodaties op de route. Hij verwittigt me dat ik voor de twee komende dagen best voldoende proviand meeneem; 'winkeltjes zal je niet meer tegenkomen'... Net nu ik m'n rugzak eens wat lichter heb gemaakt door m'n roggebrood en avocado's op te eten... Lap, ik kan herbeginnen ..