Dag 18 Via Campaniensis: Sommeval - Flogny-la-Chapelle

Het zou een dag als gisteren worden: tot  de middag bloemrijke dorpen, kleine dalen met slingerende riviertjes, groene vergezichten... en na de middag bosbosbos.

Maar daar bracht Emmanuelle, de naam alleen al, verandering in. Het is zowat zeven uur wanneer ik de deur van de kleine gîte uit ga en nog geen honderd meter verder stopt ze met de auto. T'as pas besoin de quelque chose...??? Ja, op zo'n vraag slaat m'n fantasie op hol natuurlijk maar bij de aanblik van de Parijse universiteitsprofessor fysica krijg ik er niets originelers uit dan: un café?

Twee minuten later zitten we aan haar keukentafel, kookt ze m'n eitjes gaar, vult ze m'n flesje olijfolie, steekt wat zuurdesembrood in een zakje en geeft me een haverpannenkoek. En of ik nog iets anders nodig heb ..? Echt niets...? Een nekmassage, flap ik er bijna uit, maar kan me nog net inhouden. Ik kan maar beter vertrekken, dit is een pelgrimstocht en geen welnessreisje... Emmanuelle geeft me nog een lift tot daar waar het saaiste stuk voorbij is

en zo haal ik de 'verloren' tijd ruimschoots in.

Maar een kilometer verder, aan de gîte van Alexandre, ben ik die alweer kwijt. Of ik een kopje koffie wil ..? 

Er zijn zo van die dagen dat 't gewoon meezit en dat je  weet dat je gewoon op alles ja moet zeggen.

Ervy-le-châtel, een vestingstadje met een korenhalle.