Dag 8 Via Scaldea: Parfondeval- Château-Porcien

In La Hardoye, het Franse Ardooie zeg maar, beleef ik mijn 'hikers high', het summum, de euforie, de natte droom van elke hiker. Je bent aan 't wandelen zonder dat je 't beseft, overgeschakeld op automatische piloot, het tempo ligt verbazingwekkend hoog en de energie blijft maar komen. Je voelt niet eens meer dat je je voeten verzet, je zweeft bijna en alles gaat vanzelf. Zelfs je rugzak lijkt losjes over je rug te hangen. Het voelt aan alsof je oneindig door zou kunnen gaan...

En op dat moment komt Sylvie op me af. Ze heeft me al van ver zien aankomen en presenteert me een kop koffie op haar terras. Sylvie Laverdine heet ze. Een naam die recht uit de boekskes had kunnen komen; een zangeres of een actrice heeft zo'n naam, niet een ex-lerares Frans. 

Ze woont in de oude molen op de grens van Thiérache en de Ardennen, daar waar je het landschap ziet veranderen. Op haar terras zien we rechts, het noorden, de frisgroene pâturages (weilanden) die nu letterlijk en voorgoed achter de rug liggen en links, het zuiden, landbouwgebied met cultuurgewassen. 

We praten honderduit over het klimaat, le réchauffement, en vinden allebei dat de situatie ernstig is maar niet hopeloos. Beiden hebben we veel vertrouwen in de wetenschap en in de mens die zo creatief en inventief is dat hij voor elk probleem dat hij creëert ook wel meerdere  oplossingen vindt. We doen niet mee aan doemdenkerij en fatalisme. En dat heeft niets met naïviteit te maken, enkel met vertrouwen in mens en wetenschap. Een zielsverwant begot, en met die positieve stemming zet ik mijn weg verder, over de steeds frequentere en pittiger hellingen. Dit zijn ongetwijfeld de Franse Ardennen...

In Chaumont-Porcien, na 16 km, neem ik m'n lunch: yoghurt, appel, mandarijn, banaan, noten en een Nåkd-reep. Om te stoppen is het nog veel te vroeg, 't is pas middag, maar de eerstvolgende halte is pas binnen weer 16 km in Château-Porcien. Daartussen ligt er niets, behalve... Ardennen. 

In Château-Porcien verblijf ik voor de eerste keer op deze Camino in een gîte communale 

en maak ik m'n eigen avondmaal, een groenteschotel met pesto, basilicum en rucola, en m'n favoriete drank: cola zero zero, nul suiker en nul cafeïne... Wat er wel nog inzit en of dat dan nog wel cola is ..? Joost mag het weten. Mij maakt het niet uit; doemdenkerij, negativisme en fatalisme kunnen me gestolen worden.

 

Met dank aan de gemeente en de vrijwilligers van het lokale RP51, randonneurs et pélerins regio Reims. En dat is nog slechts 40 km ver.