In Le Puy zitten de 1000 eerste km er op...

* Het is niet evident om van Vézelay naar Le Puy-en-Velay te gaan. Tussen start- en eindpunt is er geen officiële pelgrimsweg en dus ook geen  Camino- bewegwijzering; als pelgrim ben je aangewezen op een combinatie van twee lange afstandspaden: de GR 13 en de GR 3. 

* In deze regio zijn die GR-paden fysiek vrij zwaar. Hellingen staan elke dag op het programma, de ene al steiler dan de andere.

* Voor pelgrims die een beetje avontuurlijk aangelegd zijn en niet graag in de grote massa terechtkomen, is dit stuk zeker een aanrader.

* Anderzijds zijn er weinig overnachtingsmogelijkheden waardoor de etappes soms lang uitvallen, terwijl in de natuurparken bijzonder weinig winkels (of terrasjes) te vinden zijn. 

* Omdat er nauwelijks specifieke gîtes of auberges voor pelgrims zijn, kom je al gauw in een duurder segment terecht.

* We doorkruisten vooral de Morvan en de Auvergne. In de Morvan loop je vooral door bossen en in een gesloten landschap, de Auvergne daarentegen is erg open en toont prachtige vergezichten in een schitterend natuurgebied met meren, uitgedoofde vulkanen, bergketens...

* De Morvan is zeer groen en daar is een reden voor. Overvloedige regens zijn er niet zeldzaam en kunnen de wegen onbegaanbaar maken. We hebben wel meer op en in rivierbeddingen gelopen en dat is vaak sakkeren ...

* De Guide Lepère plant deze tocht in 17 dagen. Door de weinige accommodaties in deze regio pasten we sommige routes aan waardoor we slechts 15 dagen nodig hadden om de 460 km af te leggen. Toch gemiddeld >30km/dag...

* De teller staat intussen op iets meer dan 1000 km. Nog 1500 te gaan dus... Het vervolg is gepland voor september.

* Bijkomend resultaat: 2 blauwe nagels en een bloedblaar. Met Meindls van 2 maten groter... Dat zegt veel over de toestand van de 'chemins...' hier

* We overnachtten bij particulieren, in gîtes, abdijen, campings en een keer zelfs in een hotel. 

* Anderzijds voorziet Lepère ook dagen van 39 en 41 km, wat gewoonweg zot is in deze streek. Komoot brengt dan al snel een erg aanvaardbaar alternatief. Een beetje inventiviteit met een goede GPS (Komoot!) scheelt al snel een flinke slok op de borrel. 

* Dat we deze twee weken helemaal met z'n tweeën tot het einde zouden stappen, was niet vooraf gepland; pas op 't laatst kwam het er van en wonderwel lukte het ook voor Berts vakantiekalender met Mikaela. Twee weken vader en zoon op een Camino... ik kan het iedereen aanraden. 't Is een luxe en een voorrecht.

Dag 36: Bellevue La Montagne - Le Puy en Velay, 27 km

De laatste wandeldag van dit tweede deel verliep uiteindelijk weer op een officiële Camino-route met de geelblauwe wegwijzers naar Compostela. 

Tegelijk was vandaag een van de lichtste etappes: 'slechts' 27 km maar vooral 710 meter dalen en slechts 430 m stijgen. De klimpartijen blijven je teisteren tot het bittere eind maar met het doel in zicht is dit 'just a walk in the park'... 

Een echte flandrien bijt z'n tanden nog liever stuk op een oude taaie baguette dan op een hellinkske in de Auvergne.

We pakken onze tijd vandaag en houden regelmatig halt, in St-Paulien en in Polignac voor koffie, cola... en om de noodrantsoenen uit onze rugzak soldaat maken. 

Vooral het zicht op de uitgedoofde vulkanen en de meren hier en daar brengen aangename afleiding. Ook het beroemde Mariabeeld en de kathedraal van Le-Puy-en-Velay liggen elk op zo'n vulkaantop, wat een spectaculair zicht oplevert.

We overnachten in le Grand Séminaire, naast de kathedraal, pal in het werelderfgoedgedeelte van Le Puy. Mijn ultiemste poging om met Bert een late roeping in de familie te krijgen, zal niet veel meer uithalen, vrees ik. Misdienaar zijn in Kachtem was al voldoende als ambitie...

We hebben geluk want er is Lichtfestival in Le Puy en dat levert natuurlijk spectaculaire beelden op. 

Een stijlvoller afsluiter van een toch wel zwaar tweede deel van deze Camino is moeilijk denkbaar.

Dag 35: Viverols-Bellevue, 28 km

Onze voorlaatste dag in de Auvergne is zowaar representatief voor het volledige traject van Vézelay naar Le Puy: de hele tijd hellingen, op en neer, stijgen en dalen, klimmen en zakken...

Ook vandaag nemen we een alternatieve route  maar toch wandelen we de hele dag met zicht op de uitgedoofde vulkanen rond de Puy de Dôme. 

In Bellevue La Montagne, onze etappeplaats, logeren we in l'hotel des voyageurs, waar wel eens meer pelgrims overnachten.

'Demain matin,  vous ne prenez quand-même pas le petit déj à 7 h, quoi? J'en ai marre...' zegt de bazin die recht uit Kiekeboe zou kunnen komen. Wanneer Bert zegt dat hij graag vegetarisch wil eten, breekt haar klomp helemaal. 'En geen vis ook...? Ok, dan is 't salade met een ei...'. 

Zo'n klantonvriendelijkheid maakten we zelden mee en in het dorp is de dragonder daarvoor ook gekend. 

In die mate dat Bernadette ons voorstelt om bij haar thuis te gaan eten ... 

Ze werkt voor het voedselagentschap en geeft cursussen kwantumkoken...... 

Ze wil ons graag een vegetarische maaltijd bereiden:  taboulé, quinoa, linzen en een burger van haver, paprika en aubergine, allemaal kwantum. En met eigen wijn van... verbena!?!

Als dessert abrikozen met geroosterde amandelen ...  

We beleven een topculinaire en gezellige avond met inspirerende gesprekken op het terras  in de schaduw van de vulkanische toppen. 

Dag 34: Granier-Viverols, 34 km

Na het hoogtepunt van gisteren resten ons nog drie stapdagen naar Le Puy-en-Velay. Gezien we een beetje 't gevoel hebben dat de room van de soep is, leggen we die in rechte lijn af, pal zuidwaarts. 

Gisteren bewonderden we het sensationele landschap van op de toppen van de Haute-Loire, vandaag zitten we middenin de bosrijke landschappen, de hoogplateaus en groene grasvlaktes, charmante dorpjes, middeleeuwse kastelen.

In zo'n bergdorpje Viverols overnachten we in een lokaaltje van een camping, met zicht op het kasteel en huizen die in de kromme steile straatjes tegen de berg aan gebouwd zijn. 

Een terrasje 's avonds zit er niet in in,  een wandelingetje naar het kasteel met zicht op prachtige vallei van de Auvergne wel. De natuur is hier opvallend aanwezig en straalt een prettige rust uit. 

Frankrijk is hier nog echt authentiek. De huizen die we passeren, zijn karakteristiek.

Voor ons gevoel maken we een reis terug in de tijd en dat voelt goed. Heel goed.

Dag 33: Noirétable-Granier, 29 km

Vandaag was ongetwijfeld de koninginnenrit van dit tweede deel. Alle voorbije inspanningen,  zware hellingen en gevaarlijke afdalingen, alle kuitenbijters en aanvallen op de mentale weerbaarheid werden vandaag beloond met fenomenale landschappen en panorama's waarvan het spectaculaire onmogelijk op foto vast te leggen is. Een mens zou de hele namiddag foto's willen trekken, goed wetend dat geen enkel de schoonheid van de realiteit evenaart.

De meer dan duizend hoogtemeters (1010 stijgen, 770 dalen), de klim naar de Col de la Loge en naar de hoogste col van dit massief Pierre-sur-Haute (1634 m)... de 29 km van vandaag vlogen voorbij door het gigantische decor met zicht op de horizon die zich honderden kilometers ver bevindt.

Daar tussen de rotsen lunchen doet je stilstaan bij het ontstaan van de wereld. Beiden beseffen we dat dit een onvergetelijk moment, een mystieke ervaring is en dat het mysterie Schepping een gigantisch cadeau is waarvoor ook wij verantwoordelijkheid dragen.

Ook de weg naar de gîte moet niet onderdoen, de fotografische plekjes in de Hoge Venen van de Auvergne, blijven elkaar maar opvolgen. We vragen ons af of we hier in Zweden zitten, of in de Schotse Highlands of alvergens op de Camino in Spanje.

We overnachten in een 'jasserie', 

een zomerboerderij tussen de bergweiden en beboste hellingen. We stoken enkele houtblokken in de kachel want op deze hoogte (1350 meter)  is een trui onmisbaar, en zeker binnen. 

Ons avondmaal, petatjes in de room van de nabijgelegen Auberge, sluit deze schitterende dag in stijl af.

Dag 32: St-Priest-la-Prugne - Noirétable , 34 km

Prrrt”, “gjé”, “ahhha, “ggoee”, “krrr”, “ehe” “uhuh”... de babies in de safaritent naast ons vonden het een lumineus idee om rond kwart voor zes te beginnen kraaien en brabbelen. Zo hadden we ruim de tijd om een ommetje te maken naar de Casino in 't dorp om onze voorraad brood, fruit, beleg, kaas... aan te vullen (we kunnen maar beter 'wat' mondvoorraad meehebben tde komende dagen) en een ontbijt te nemen op een bankje met zicht op de Puy de Dôme die de omliggende bergen domineert. 

Het steekt niet op een colletje of een Puy meer of min (die 'meer' is vooral voor Bert). Hij volgt het GR-pad naar de Puy de Montoncel, met 1287 meter de hoogste van de Montagne Bourbonnaise  ; 

voor mezelf volstaan de comfortabeler départementals met zicht op de Auvergne. 

In Chabreloche ontmoeten we elkaar weer en volgen we de route naar Noirétable dwars door de zgn. zwarte bossen van de Auvergne.

Avontuurlijker bospaden zullen ver te zoeken zijn.

Steilere hellingen ook, we hebben 1280 hoogtemeters geklommen en 860 gedaald (die cijfers zijn dus 'verticaal' te interpreteren...) en ik weet nog altijd niet wat het lastigst is, stijgen of dalen. ...

Ons verblijf, le Sanctuaire De Notre Dame de l'Hermitage is een uitzonderlijke erfgoedsite met fresco's, beelden en missiekruisen.

 Maar ook zonder die kunstschatten is dit 'heiligdom' heel bijzonder. Gezien er geen roepingen meer zijn in Frankrijk werden hier zusters van Salette uit Madagaskar geïmporteerd . Ze kunnen in ieder geval goed koken...

 

En die ligging alleen al, op een rots op een hoogte van 1140 meter...

zicht vanuit de kamer 

Dag 30 en 31: Saint-Léon- Saint-Priest

Dag 30: Saint-Léon - Arfeuilles, 34 km

Omdat de GR van dit traject nog 5 km langer is, past Bert  de route aan zodat ze nog net haalbaar is met een zware rugzak. Dat bleek een goede keuze want onze variante verloopt grotendeels over asfaltwegen met mooie vergezichten op de weidse landschappen. Op een GR-pad is dat vaak niet het geval.

Onze eerste (koffie)stop is in het dorpje met de welluidende naam...  Bert; we houden er uiteraard een fotoshoot.

Enkele km verder, boven op de Mont Bert, hebben we niet alleen een schitterend zicht op zowel de Morvan als het Centraal Massief, maar bevinden we ons, na exact een week stappen,  precies in 't midden van het traject Vézelay -Le Puy-en Velay. We klinken er op met... een appel en een banaan.

De fotografische plekjes volgen elkaar in sneltempo op, de Auvergne is waarlijk een erg mooie maar best ook pittige streek. Helemaal niet erg om een inspanning te doen als je met zo'n mooi zicht beloond wordt.

In Arfeuilles is er geen enkele 'commerce' open en het  restaurantje hield het hier enkele jaren geleden voor bekeken. Tijd dus om ons noodrantsoen aan te spreken: linzen en Royco-minutesoup... Ons brood houden we voor morgen want dan is 't maandag en ook dan blijft alles potdicht...

Dag 31: Arfeuilles - Moulin St-Priest, 29 km

Het aantal gîtes en overnachtingsmogelijkheden in deze streek (de cols van de Auvergne) situeren zich in het dure segment of zijn anders onbestaand , om dan nog maar van de winkeltjes en restaurantjes te zwijgen; die zijn hier helemaal aan 't uitsterven,  in dorpjes zie je de ene leegstand na de andere.

Halverwege de route kiezen we dan maar voor een alternatief en zetten koers richting Camping Le Paradou, een beetje buiten de route maar met zekerheid van een safaritent én een restaurantje.
In het dorpje St-Clément komen we als bij wonder aan een terrasje. We eten er een hartige kaastaart maar die calorieën smelten letterlijk al even snel weer weg wanneer we de beklimming van de col aanvatten; die begint al direct met een helling van 14%. 

We volgen verder de GR3 maar die loopt door een windmolenpark en dat is op z'n zachtst uitgedrukt nogal saai te noemen. Een GR-pad is sowieso al 'avontuurlijker' (lees: op beddingen en steenbrokken lopen en dus kijken waar je je voeten zet) en lastiger (met een rugzak van om en bij de 15 kg) dan over de weg maar als je dan ook nog alleen maar dennenbomen en windmolens ziet, voelt dat al rap aan als een aanslag op je mentale weerbaarheid... 

Tot je aan een decor komt waarin je de de rest van de linzen van gisteren kunt verorberen; wat zou er meer energie geven:  de linzen of het panorama op 1010 meter hoogte?

In de camping beschikken we over een safaritent maar die gebruiken we enkel om te slapen. De rest van de dag spenderen we in het zwembad en het restaurant. Een goed gesprek bij een steak, een veggieburger met frieten en een Karmeliet, het lijkt een eeuwigheid geleden...

Dag 29: Abdij 7 Fons - St. Léon, 18 km

Om zeven uur zitten we al(weer) in de abdijkerk voor de lauden (ja, Bert ook😣...); de trappisten hebben er al een sessie op zitten om kwart voor vier vanochtend. De gezangen van de trappisten zijn weer hemels en verheven; jammer enkel dat ze in 't Frans zingen, in 't Latijn klinkt het toch nog net wat bovenaardser. 

(foto mag niet gepubliceerd worden... er zitten blijkbaar monniken die liever niet op 't internet te zien zijn... Nvdr: vettige nonkel Roger is hier niet te zien; gelukkig voor Bert 😖...)

Aan de ontbijttafel -er ligt zowaar een croissant want vandaag is een feestdag wegens de aanstelling van een novice monnik, een nieuwe intreder- beslissen we om er een rustdag van te maken. 

Daarom doen we slechts 18 km vandaag tot aan de gîte municipal in Saint-Léon. Het profiel is redelijk vlak en dat zal zowat de laatste keer zijn want het Massif Central is al in zicht; in de verte doemen de puys en de cols al op.

Voor Bert is 18 km  (weer) te weinig, hij doet nog een klimmetje naar de Puy St. Ambroise (436 m) waar je uiteraard een mooi zicht hebt op de Loirevallei.

In het dorp bezoeken we de enige 'commerce' van St-Léon, een bakker met terras. We nemen er 

de meest marginale foto van de Camino '22...

 Zo gaat dat dan als je tegen tweeën aankomt in een boerengat waar niets te beleven valt... 

Of toch, de gîte beschikt over een ligbad...

een uitzonderlijke zaligheid voor een pelgrim 😂.