Dag 53: Cahors-Lascabanes, 23,5 km

Het is een beetje de dag van het loslaten vandaag. Voor veel pelgrims (Laurence, Jeanne, Patrice...) met wie ik af en toe stapte, stopt het in Cahors. 

De room is hier blijkbaar van de soep, zo zal blijken. Ook Gina zit met een voetkwetsuur alweer op de trein richting Spanje. 

En met een goede klim op m'n nuchtere maag laat ik ook de wondermooie Lot-vallei achter me. 

Le chemin, c'est apprendre à abandonner...

Gedaan met de falaises en de gorges, gedaan met de spectaculaire panorama's en schilderachtige landschappen. 

Het landschap verandert zienderogen in bos (eik) en landbouw. Bovendien zie ik de hele wandeling geen enkele andere pelgrim. 

Alleen onderweg in het monotoon decor van de Quercy Blanc (lichtere kleur van de kalksteen), het wordt een dagje van reflectie.

Lascabanes is een bescheiden bergdorp, maar de landelijke vallei is een paradijsje en de gîte, Le Nid des Anges (de naam alleen al) 

een paradigma van gastvrijheid voor pelgrims. De gîte is gelegen net naast de kerk, de priester maakt er een erezaak van 

om dagelijks de pelgrims te verwelkomen met een voetwassing.