Het is altijd bijzonder als je de zon (achter je, want ik wandel naar het westen) van achter de heuvels door de laaghangende bewolking ziet opstaan.
De mooie zonsopkomst is zowat het enige van de dag dat vermeldenswaard is. Eigenlijk kan je deze etappe gewoon skippen, ze is lang, loopt zoals gisteren door de wijngaarden van de Armagnac
met op het einde een heel saai stuk van 7,5 km (!) op de oude spoorwegbedding van Lamothe tot Éauze.
De route is bezaaid met enkele prachtige dorpjes:
maar de GR maakt een grote bocht om door Montréal te gaan en dat is jammer van de kilometers. De auto's verpesten er gewoon het charmante dorpsplein; foto's heb ik er zelfs niet genomen.
In Caesars tijd was Éauze immers de hoofdplaats van het district Novempopulania, Gascogne dat nu de Gers genoemd wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.