Vandaag staat Frans-Baskenland op het programma. Net zoals Noord-Spanje is deze streek mooi groen en dat heeft zo zijn redenen.
Het miezert de hele voormiddag (zirimiri noemen de Basken dat) en volgens Fernando, een Spanjaard met wie ik een koffie drink op het enige maar originele terrasje in 30 km (een woonwagen waarin je zelfs even kunt gaan liggen), is dat de reden waarom de wijn hier geen aanrader is; té veel water het hele jaar door.
De route naar Saint-Palais loopt langs bospaadjes maar de de terrasmadam verwittigt ons dat er erg veel modder ligt en dat sommige paden zelfs onder water staan. Bovendien is het via de départemental maar 12 km naar St-Palais (Donapalau in het Baskisch) i.p.v. 20. Dat kan tellen.
Ik overnacht er in een Franciscanenklooster met een grote plantentuin. 't Is just' entwa voor 'em, hoor ik Chr. al zeggen. Inderdaad, de 'cel' waar ik slaap, doet me aan mijn jeugd bij de Paters Kapucijnen denken.
Saint-Palais was de hoofdstad toen Navarra nog een koninkrijk was. Hier werden 4 eeuwen lang 'munten geslagen'.
100 m verder rechtover het Palais de justice staan er gezichten op een gevel gesculpteerd.
Recht tegenover dat gebouw vragen we in ware 'In de Gloria'-stijl aan drie verschillende lokale voorbijgangers of ze 'la monnaie' weten zijn. Geen van de drie... 'La maison noble avec têtes sculptées sur la façade' dan misschien? Ook niemand. Nooit van gehoord... We staan er verdorie bij! Fernando en ik kunnen met moeite ons gegiechel onderdrukken. Dit is onontgonnen terrein voor een sketchprogramma...
Maar kom, 't is Camino... Morgen 32 km naar Saint-Jean-Pied-de-Port...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.