Voor de afstand tussen Beauvais en Chartres (160 km) reken ik een week. Dat wordt een week in ‘la pleine’, veldenveldenvelden en dorpjes die dubbel zo ver uit elkaar liggen dan verleden week.
We zullen maar voldoende mondvoorraad in de rugzak steken want in dorpjes van honderd inwoners zullen wel geen carrefourkes te vinden zijn. Met die rugzak heb ik trouwens stilaan een haat-liefde-verhouding: onmisbaar maar na de middag begint die door te wegen. Wat je niet meehebt, is dus écht mooi meegenomen.
Maandag 26 juli 2021: Beauvais-Trie-Château, 28,5 km
Door de vakantie is de pelgrimaccommodatie in Trie-Château gesloten. Ook de andere contacten geven niet thuis. En door Covid aanvaardt la maison de retraîte geen pelgrims. Hopelijk is het lokale hotel niet volzet. Had ik toch maar de bivvybag meegenomen... De twijfel slaat stilaan toe.
Tot ik in een boerengat vlak voor Trie, aan het kerkje waar het altaar boven de (vroegere) straat staat, Martine tegenkom op wandel met Victor, haar kleinzoon.
Na een praatje over het weer heeft ze al snel door dat ik niet van hier ben. En wat ik hier dan wel doe? Mijn vraag of ze iemand kent ‘qui acceuille des pèleri...’ is nog niet helemaal uitgesproken, of ze heeft al geantwoord: Oui, moi.
In de ‘ferme de seigneurie’ met duiventoren dus, is er altijd wel een kamer op overschot en de anders-dan-anders-gesprekken bij een glaasje St-Emilion in de tuin, de zon is intussen weer van de partij, doorbreken de sleur van la vie de ferme die trouwens helemaal in silex gemetst is. Dat gesteente komt hier blijkbaar zomaar uit de grond gekropen. De boerenweggetjes liggen er vol van.
Terwijl Martine m’n was doet, neemt Denis me mee op de tractor inclusief aanhangwagen. Op een gegeven moment stapt Denis uit de tractor en duwt me op de bestuurderszetel, zelf gaat hij op de passagiersstoel zitten. Ja man, dat is ook niet meer wat het geweest is. Ik zit dan wel aan het stuur en dat machien rijdt maar zelf doe ik niets; de trekker doet alles zelf, zonder camera, enkel op gps en tot 2-3 cm nauwkeurig van de rand van het perceel of van de weg, inclusief bochten, draaien en keren... Boeren zijn ingenieurs geworden.
de satellieten
Dinsdag 27 juli 2021: Trie-Château -Magny en Vexin, 22 km
Waar het gisteren allemaal silexpaadjes waren, zitten we nu in de zandsteenstreek. De huizen en dorpjes doen hier dus zowaar aan Zuid-Frankrijk denken. De stortregen van vandaag trouwens ook.
En als uitsmijter de prijs voor het mooiste bushokje. Niet lezen tijdens m’n déjeuner is hier wel erg moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.