De tijd gaat te langzaam voor wie wacht maar gaat te snel voor wie veel wil doen maar voor wie goed wil doen bestaat de tijd niet… hij laat alleen sporen na (J. Romel).
Dag 41: Saintes-Pons, 24 km
De weg van Saintes naar Pons verloopt helemaal in de glooiende cognacstreek tussen wijngaarden, zonnebloemvelden, bossen.
Door de donjon, het Romaanse kerkje en de met keien geplaveide straten waan je je in Pons direct in de middeleeuwen.
Het kunstwerk aan het rond punt verwijst naar de doortocht van de honderdduizenden pelgrims door de eeuwen heen.
Ook Pons dankt zijn groei (alweer) aan de ontelbare pelgrims die hier, vroeger meer dan nu, voorbijtrokken en zich lieten verzorgen in het Hôpital des Pèlerins, waar onze halte van vandaag gelegen is. Onze, dat is Thierry, een Bretoen en François, een Waal. En toch is het een aangename avond geworden. Misschien komt dat door de Leffe🤪.
Dag 42: Pons-Mirambeau, 33km
Winkeltjes, een bakker, een kruidenier... daarop moet je overdag niet rekenen; de route loopt netjes langs de zonnebloemvelden en wijngaarden van de Cognac, de Grave, de Charente. Dorpjes zie je enkel in de verte: Montignac, Jonzac, Consac, Semillac, Salignac... het lijkt wel of ze er hier een rijmwoordenboek op losgelaten hebben.
Om eens (te proberen) een dagje te leven van wat ik op mijn weg tegenkom, vertrek ik zonder proviand en introduceer ik hier het allemansrecht: mais, pruimen, tomaten, wat late granen, zonnebloempitten, druiven (de blauwe zijn al perfect, de witte moeten nog wat rijpen maar ça va), braambessen en water, liters water (kerkhof=flessen vullen).
De hele dag door je je buikje rond eten, het lukt aardig, maar bij aankomst in Mirambeau roof ik toch de halve SuperU leeg: cafeïnevrije cola zero, tomaatjes, kip, rode biet, roggebrood... en Chimay (voor Thierry 😇). François zien we niet meer terug, waarschijnlijk voelt hij aan dat er zal moeten getrakteerd worden 😂.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.