Dag 47 & 48: Bordeaux-Mons, 50 km

Dag 47: Gradignan-Le Barp, 28 km

Om Bordeaux te verlaten neem ik de bus tot aan de Prieuré de Cajac, de gîte van Gradignan; het heeft niet veel zin om de 14 km doorheen de periferie van Bordeaux te voet af te leggen. 

Pieter D. had me nogal mysterieus gewaarschuwd voor de Landes. Hij heeft niet overdreven want, hoewel nog steeds in de Gironde (net buiten Bordeaux) begint het al: kaarsrechte zandwegen met links en rechts naaldbomen. Aan de horizon, een paar uur verder, draait de weg naar links of rechts en je bent weer vertrokken voor enkele uren altijd maar rechtdoor, nu op een asfaltweg voor de afwisseling. 

De foto’s geven nog het beste de wandeling weer:

om 10 uur:

om 13 uur:

om 16 uur:

Op een van die wegen zie ik Michel, een... Bretoen. Samen stappen we tot in Le Barp waar we ons gesprek over monarchie/republiek, over centralisme/federalisme, over het Europa van de regio’s, kolonisatie, migratie... bij een ‘pinte’ verderzetten. 
Anders dan bij ons is ‘un pinte’ in Frankrijk een halve liter. En aangezien on ne peut pas partir sur une jambe...

Dag 48: Le Barp-Mons, 22 km

De liter ‘tisane du pèlerin’ gisteren heeft me blijkbaar deugd gedaan. Ik slaap tot kwart voor acht... Michel, normaal al lang vertrokken, wacht tot ik klaar ben en we stappen vandaag samen tot in Mons, ik met de leeuwenvlag en hij met z’n Gwenn-ha-du. 

Op die manier schuift het saaie ‘landschap’ ongemerkt voorbij tot we in Belin-Béliet een plekje in de schaduw zoeken om even te verpozen. “Cafééé!!!” horen we roepen. Dat moeten ze ons geen twee keer vragen natuurlijk en we naderen het terras van de dame die eigenlijk naar haar man geroepen had dat de koffie klaar was... Maar nu we er toch zijn, asseyez-vous... 

Tijdens het gesprek staat Gilles op, loopt naar zijn ‘atelier’ en keert terug met een boekje. ‘Pour toi’, zegt hij, ‘j’ai publié ce livre’ en hij overhandigt me... le Petit livre ironique du pèlerinage. Nota bene het boekje waaruit ik op 21/08 en 25/08 in deze blog twee cartoons overgenomen heb. Vandaag dus de derde cartoon maar nu in kleur, door de auteur zelf geselecteerd omdat Mons mijn halte is.
 
De gîte, in de middeleeuwen een ‘ziekenhuisje’ voor pelgrims, staat naast de Romaanse kerk, waar op het kerkhof trouwens de overblijfselen liggen van Roland en de zijnen, metgezellen van Karel de Grote, die de opmars van de moslims in de Pyreneeën gestopt hebben. Roland, waer bestu bleven...?Een hectometer verder is een bron St-Clair die geneeskracht zou hebben voor oogproblemen. Baat het niet, dan schaadt het niet...In ieder geval zag ik hier vandaag toch een twintigtal auto’s een bezoekje brengen aan deze historische site. Pelgrimeren is blijkbaar van alle tijden.