Dag 49: Mons-Pissos, 26 km
De dag verschilt wezenlijk niet veel met die van gisteren en eergisteren: zandwegen en naaldbossen en af en toe een overvliegende helikopter en -preventief- blusvliegtuigen om bosbranden tijdig te detecteren.
Het enige levend wezen dat ik tegenkom, jaagt me de stuipen op ‘t lijf. Hoewel ‘t moeilijk kan met die rugzak, spring ik wel een halve meter hoog als ik haar zie. Zij, grijs en een half metertje lang, schrikt blijkbaar even straf en ritselt als de weerlicht tussen de bladeren naar haar schuilplek.
De aangekondigde orages zijn uitgebleven, in plaats daarvan kregen we een dagje motregen.
Dag 50: Pissos-Labouheyre, 18 km
Soms zegt een beeld meer dan honderd woorden. Onderstaand twee schermafdrukken:de route van gisteren en de route van vandaag:
gewoon heel de voormiddag rechtdoor, ‘s middags een bocht en dan heel de namiddag... rechtdoor, in ‘t zand...
Gewoon stappen is al lastig genoeg, die >10 kg op je rug doen je nog wat dieper wegzakken. Respect voor MTB’ers en trail-lopers.
Het lijkt wel of de route van 18 km maar uit één lange straat bestaat. Het begint me stilaan te dagen wat Pieter bedoelde met ‘Wacht maar tot je in de Landes bent...’. Een mens zou een zucht van verlichting slaken als hij asfalt ziet...
Hier ervaar je echt wel de essentie van een pelgrimstocht: niet de bestemming maar de weg ernaartoe is het doel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.