Dag 55 en 56: Arancou-Saint-Jean-Pied-de-Port, 55 km

Dag 55: Arancou-St.Palais, 20 km

Tot Pamplona, hoofdstad van Navarra, wordt het wandelen in Baskische bossen, boerderijen en bergweiden, een erg mooi stuk van de weg naar Santiago. 
Met zo’n korte etappe steekt het niet op een kwartiertje en zet, of beter, leg ik me aan de kant om naar de stilte te luisteren. Zalig. In dit stukje Frans-Baskenland in de Pyreneeën is de stilte sacraal, ze wordt zelfs niet door een leeuwerik verstoord. 

Omdat Saint-Palais op de kruising ligt van drie hoofdroutes naar Compostella (zie morgen) was en is het een stad van beurzen en (jaar)markten. Het was zelfs de hoofdstad van Navarra (nu is dat Pamplona). Daardoor zie je naast winkeltjes en restaurants nog veel historische verwijzingen: de wapenschilden van de koningen van Navarra, het hôtel de la Monnaie (er werd hier munt geslagen)...

In Saint-Palais bevindt de gîte zich in een oud kapucijnenklooster. Beetje jeugdsentiment zelfs; mijn ‘cel’ is vergelijkbaar met het  kamertje waar ik vroeger bij de Paters ging om te blokken. Ik verwerk er mijn laatste proviand tot een avondmaal want volgende week zal ik op de Camino Francès geen noodrantsoen meer nodig hebben. In de kloostertuinen staan zeven monumentale sculpturen van Christian Lapie (zie ook morgen). 

Dag 56: St-Palais-St-Jean-Pied-de-Port, 35 km

Omdat Ostabat slechts 12 km ver is, loop ik straks door tot SJPdP, de laatste halte op Frans grondgebied. Omdat ik zo een dag uitspaar, kan ik morgen, onderweg naar de luchthaven van Biarritz (zondag communiefeest Lize) een dagje Bayonne bezoeken.

Op de top van de Mont Sauveur staat een monumentale beeldengroep van Christiaan Lapie (zie gisteren) in eikenhout. Het lijkt wel of ze de chemin bewaken en over de Pyreneeën kijken tot Fisterra, de oceaan. 

Nauwelijks een km verder bevindt zich de steen waar de drie hoofdroutes naar Santiago samenkomen, de Via Turonensis (Tours), de Via Lemovicensis (Limoges, begin in Vézelay, Bourgondië dus) en de Via Podiensis (Le Puy en Velay, Auvergne, vooral voor de Italianen). Vanaf hier lopen de drie routes als de ‘Voie du Puy’ door de Pyreneeën. 
En dat begint al direct met een pittige klim, er zullen er trouwens nog volgen vandaag; een goede oefening voor het betere werk naar Roncesvalles. 

Saint-Jean-Pied-de-Port, erkend als een van de mooiste dorpen van Frankrijk, is omringd door een stadsmuur met toegangspoorten. Je komt binnen via de Porte St-Jacques 
en verlaat het middeleeuwse stadje via de Porte d’Espagne. 

Elke dag vertrekken hier 300 stappers/fietsers naar de camino, in ‘t weekend 500. Het is een gekkenhuis hier, een camino-industrie, een drukte in de middeleeuwse straatjes van al dan niet voorbereide pelgrimtoeristen, waaronder veel Amerikanen, die hier hun startpunt hebben. 
Er zijn er maar weinig die al 1300 km in de kuiten hebben... 

De restaurantjes zitten vol, de gîtes zijn ‘complet’ en de lokale winkeltjes varen er wel bij.