Groter kan het verschil tussen twee gîtes niet zijn. De gîte Kaserna, waar ik na het verzorgde en gezellige communiefeest van Lize mijn tweede deel aanvat, is persoonlijk, ‘convivial’, met een lekker avondmaal... alles wat de gîte communal waar ik het eerste deel vorige week geëindigd had, en alleen maar koel en onpersoonlijk is, niet heeft.
De eerste etappe van de Camino Francès is, althans volgens de reisgidsen en websites, zwaar en spectaculair als geen ander. In de winter of na enkele regendagen moet je een ’lichtere’ variant nemen (minder hoog en meer in de buurt van de autoweg) maar hier, op de Napoleon-route, steken we de Pyreneeën over van 172 meter hoogte (SJPdP) naar de 1430 meter van de Lepoeder-pas. De afdaling naar Roncesvalles op 945 meter gebeurt door een fascinerend beukenbos. Maar liefst 1.258 meter stijging en 485 meter daling is overbrugd...
En eerlijk gezegd, ik had dit lastiger verwacht... Uiteraard zit het mooie weer en de machtig mooie streek daar voor iets tussen, maar deze zgn. zwaarste etappe was vooral genieten.
Als je de Camino loopt, bestaat de kans dat de Camino aan je voorbijloopt. Je kan dus maar beter de camino ‘wandelen’ en onderweg genieten van het wondermooie landschap; tijd nemen om languit in ‘t gras te genieten van de gier die met z’n enorme vleugelspanwijdte boven je gebruik maakt van de warme luchtstromen, of naast de grazende schapen of paarden met zicht op het diepe dal je broodje te eten.
Een mens trekt tientallen foto’s, wetend dat ze nooit weergeven wat je in realiteit zo machtig vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.