Waw!
Dit is ongetwijfeld de Koninginnenrit van de Camino, waarvan de herinnering onuitwisbaar zal blijven dankzij de prachtige, spannende (en gevreesde) klim naar O Cebreiro, de grootste beklimming van de Camino Francès op Spaans grondgebied. Het hoogteverschil bedraagt 660 meter over 12 kilometer (een goede 5%), hoewel het gedeelte met de steilste helling van Las Herrerías naar Laguna de Castilla is, met bijna 500 meter meter in vijf kilometer (10% dus).
Ik begrijp het niet, iedereen rent hier zomaar met de wandelstokken bergop, op naar het volgende dorp (terras dus) en ze gaan zowaar aan de schoonheid van de omgeving voorbij. Ze vergeten dat ‘als je de Camino lóópt, loopt ie aan jou voorbij...’
Ik ga van de weg af en vlei me meer dan een uur neer in het gras. Manmanman, wat een Paradijs met grote P is dat hier. Prachtige hellingen met zeven soorten groen, een staalblauwe hemel, een ab-so-lu-te stilte, diepten die tot de verbeelding spreken en de herfstkleuren maken het plaatje compleet.
Ik eet m’n roggebrood met geitenkaas die ik gisteren in een boerderijtje gekocht heb en geniet van dit stukje hemel op aarde. Ik moét even naar huis bellen, dit is te mooi om voor mezelf te houden en foto’s geven maar half zo mooi weer hoe mooi ‘t in ‘t echt is.
Aan de andere kant is het dorp O Cebreiro, dat al in Galicië ligt, een klein juweeltje vanwege de ligging, het uitzicht, de kerk, de palloza’s en de pre-Romaanse woningen.
In Fonfria biedt de albergue een menu aan in een typisch restaurant: een ronde ‘palloza’ met een immense ronde tafel in ‘t midden en je schuift gewoon aan op de volgende stoel. Het menu moet je niet kiezen; het is hét Galicisch gerecht bij uitstek: groentesoep met aardappelen en bonen, rijst met rundsstoofvlees en de eeuwige ‘Compostelataart’ met amandelen.
Vergeet Castilië; Asturias en Gallicië zijn ‘the place 2B’. Je bent hier letterlijk ‘in de wolken’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.