Een schildpad weet meer over de weg dan een haas.
In de voormiddag loop ik met Beth over lokale wegen door landelijke gebieden met lichte hellingen.
Het landschap is al een stuk beter dan gisteren maar toch nog niet om over naar huis te schrijven. De bloemenpracht daarentegen is ongeëvenaard, net als de citrusbomen in de tuinen langs de weg.
Het grootste verschil met de Camino Francès blijft het feit dat de weg vooral gedeeld wordt met de auto’s en op de ‘kinderkopjes’ maakt dat een hels lawaai. Als voetganger kan je hier maar beter aan de kant gaan want die Portugese Johnny’s schuiven geen halve meter opzij voor een pelgrim. Als voetganger spring je hier maar beter in de gracht, als er al een is.
Na een uur of twee krijgt Beth een dip en na de lunch (brood met olijfolie) loop ik alleen verder naar Barcelos. Op 20 km (buiten de route) ligt de monumentale stad Braga (naar bevolking de derde in Portugal) maar ook Barcelos is interessant.
Ik dacht in Spanje veel gouden altaarstukken gezien te hebben maar Portugal heeft blijkbaar al het goud van Brazilië buitgemaakt...
Drie altaarstukken, één was niet genoeg, uit de 18e-eeuwse kerk Igreja Bom Jesus
Na het avondmaal (voorgerecht en biefstuk-friet met 1/2 l wijn voor de pelgrimprijs van €6...) met Ash (U.K.), Tiago (Brazilië) en Beth die weer verrezen is,
gaan we nog naar het motorcross-spektakel kijken op en onder de oude Romeinse brug over de Tio-rivier. Het klimaat is hier in Portugal duidelijk geen heet hangijzer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.