In de wereld van de camino’s (van de paden) is schoonheid continu en voortdurend in verandering (Milan Kundera).
Australiërs hebben de reputatie echte zuipschuiten te zijn maar als ik vertrek ligt Alex nog te bekomen van het avondje stappen. De frisse lucht doet me goed en hoewel ‘t regenachtig is, blijft de temperatuur zwoel en loop ik nog steeds in m’n t-truitje.
@Giel: je gele petje heb ik nog steeds vandoen tegen de zon. Er zijn wat zweetvlekken en een bruin randje maar ik vermoed dat je dat laatste niet eens zo heel erg zal vinden...🤪.
Twee beklimmingen vandaag, van respectievelijk 120 en 135 meter met een lekker avontuurlijke ondergrond. De route volgt hoofdzakelijk de as van de ‘nationale’ maar loopt toch hoofdzakelijk langs bospaden. Om Pontevedra, de provinciale hoofdstad, te bereiken maak ik gebruik van een prachtig rivierpad om de mooie oude binnenstad binnen te komen.
De hele dag wandel ik alleen, ‘t is eens wat anders. Pas op ‘t einde wandel ik met Ivan en Marylou, een Colombiaans koppel. Van zodra we beginnen te praten, delen ze hun eten uit: chocolade, fruit... typisch Colombiaans. Zelf geef ik hen m’n Voltaren tegen hun tendinitis. Ook dat is Camino.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.