Dag 11 en 12: Reims-Champillon-Montmort

Dag 11: Reims-Hautvillers

Het dorp Hautvillers, de enige 'commerce' is de boulangerie, is de wieg van de Champagne. Hier is het dat de keldermeester van het benedictijnenklooster Dom Pérignon  in de 18e eeuw de methode ontdekte om mousserende wijn te maken. Een foto maken van de abdij of van Perignons buste lukt me niet, er zijn filmopnames bezig met Catherine Deneuve en lady Gaga.

Hautvillers is ook een charmant wijndorp waar de huizen versierd zijn met smeedijzeren borden (in de middeleeuwen gaven die uithangborden belangrijke informatie aan de ongeletterde bevolking) en waar de talrijke steegjes karakteristieke namen hebben: rue de Bacchus, la queue du renard...

In de verschillende dorpen zie je het ene na het andere champagnehuis (zeg maar -boerderijen), allemaal vrij ambachtelijk en familiaal.

Onderweg naar mijn B&B (Corinne en Dominique zijn viniculteurs en leveren aan de coöperatieve) kom ik zowaar aan de Bellevuestraat in Champillon.

 En van een Belle Vue gesproken...

zicht uit het raam van de B&B

Dag 12: Hautvillers-Montmort

De route laat Epernay, de hoofdstad van de Champagne, letterlijk links liggen. Hier staan de klassieke herenhuizen in Renaissancestijl waar de hoofdkantoren gevestigd zijn van de prestigieuze champagnefirma's Moet & Chandon, Perrier, Taittinger... Wat een tegenstelling met de kleine champagneboeren van gisteren.

 
Onder mijn 44's van Meindl liggen hier in de krijtbodem  200.000.000 flessen opgeslagen. Nog wat cijfers?
* De viniculteurs krijgen €8/kg druiven van de coöperatieve.
* Een ha brengt ongeveer 100.000 kg druiven op. Heb je hier een ha, dan kan je er van leven. Heb je'r twee of drie, dan ben je binnen ...
* Wil je hier een ha vignes kopen? Kostprijs €2.000.000.

Tot de middag, in het dorpje Moussy, slingert de route zich tussen de wijngaarden waar de boeren spuiten met insecti- en pesticiden dat het een lieve lust is. We zullen er maar van uitgaan dat alles door de overheid (Europa) goed geregeld is... en intussen zelf de fiets blijven gebruiken om het milieu niet te veel te belasten...

Maar wat een panorama's en wat een onvergetelijke landschappen. Een mens zou wel tien keer zo'n mooie vergezichten willen fotograferen. 

Ik krijg maar niet genoeg van dat natuurschoon, ook al is het gecultiveerd;  zoveel tinten groen, het zijn tableaus, schilderwerken.

Na de middag loopt de route doorheen nog maar eens een woud en daarvan word ik eerlijk gezegd minder lyrisch. 'Volg deze weg 3,5 km', zegt de enige vrouw die me mag bevelen wat ik moet doen en dat is de madam in m'n GPS. En na die 3,5 km volgen er nog 2 en dan nog eens 1,5. Monotoon, vind ik het, en langdradig.

Gelukkig verhinderen de vrolijk fluitende vogels dat ik het vervelend begin te vinden.

In het gastgezin ontmoet ik André en André uit Libramont. We beginnen de avond met een Cht'i-biertje en als maaltijd... asperges. Franse, die zijn dubbel zo dik als de Vlaamse. Maar dat geldt niet alleen voor de asperges.