Dag 55: Lauzerte-Moissac, 28 km

Ik  ben het enige echte leven

Langs weinig tot geen bewoonde centra (lees: geen winkeltjes of terrasjes...) maar des te meer door fruitbomen, beken, rivieren en heuvels, loopt de route tot aan de samenvloeiing van de Tarn en Garonne, waar Moissac gevestigd is.

(mijn ontbijtplekje)

In de middeleeuwen was de abdij van Moissac zowel religieus als cultureel als politiek van groot Europees belang. 

Daar ontmoet ik mijn caminamigo van vorig jaar in de Landes, de Bretoen Michel. Het weerzien is hartelijk en de sfeer van verleden jaar zit er direct weer in. We bezoeken eerst de werelderfgoedsite die de abdij is 

(het scriptorium, 

de kloostertuin met de gebeeldhouwde kapitelen van meer dan duizend jaar oud, 

het beroemde timpaan natuurlijk,

 er staat zelfs een orgeltje van in de tiende eeuw...) en daarna, ja... ge moogt één keer raden wat we gedaan hebben... Michel is Bretoen en ik ben Vlaming ..

Toch maken we nog een wandeling naar de 'pont canal', het kanaal Toulouse-Bordeaux dat meer dan 300 meter lang over de Garonne loopt, een van de grootste van Frankrijk.

Naarmate de avond vordert, stijgt het animo en ook de inspiratie. We spreken af om volgend jaar samen de Kungsleden in Zweden te stappen... 

Eerst toch maar de Via Podiensis tot een goed einde brengen...