Een paar korte klimmetjes geven een schitterend uitzicht over het eindeloze omliggende landschap van de Extremadura
waar de (steen?)arenden en gieren zich door de wind laten meedrijven om hun biotoop af te speuren naar een prooi.
waar de (steen?)arenden en gieren zich door de wind laten meedrijven om hun biotoop af te speuren naar een prooi. 
Het is een plezier om ze te zien, vooral als je enkel de op je velux kakkende duiven gewend bent. 
Op de grond is het even boeiend, met als uitschieter toch de in het wild groeiende (vlinder)orchideeën. 
Of de runderen die me de weg versperren; de ene kijkt me nieuwsgierig aan en passeer ik gezwind, de andere die dreigend een stap in mijn richting zet om haar kalf beschermen doet me toch een stapje rapper doorlopen... 
De route loopt er eigenlijk langs en het is begrijpelijk waarom. Ik kon me de klim naar het centrum besparen want binnen de stadsmuren is er echt niets speciaals. 
Het enige voordeel is dat ik bij mijn koffie voor m'n broodje avocado ook wat huisgemaakte pintxos krijg. Een rare combinatie misschien, maar dat is hier de gewoonte. Tot in Carcoboso, mijn etappeplaats, is het nog 10 km op asfalt. Gelukkig geen CN maar een CC, carretera communal. De graanvelden maken hier meer en meer plaats voor nieuwe druiven-en olijvenplantages, met Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse arbeidskrachten.
En ook opvallend: de lokale variant van tuinhagen van buxus of paplaurier is hier de vijgcactus.
Je waant je zo in een westernfilm. Niet zo verwonderlijk, veel ervan zijn hier opgenomen.Alle foto's van vandaag: https://photos.app.goo.gl/buTSASQt9HA19yFU8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.