Vandaag was zowat de Koninginnerit van de Vía de la Plata: grote schoonheid, erg lang, zonder noemenswaardige hellingen, maar de ondergrond (de ene keer drassig en de andere keer keien en losliggende steenbrokken ) en het feit dat deze etappe geen enkele tussenliggende stad of dorpje langs de weg heeft, maakt het (en de rugzak!) bijzonder zwaar. Gelukkig beschik ik over druppeltjes om stromend water van een beekje of zo te filteren.
Een 'eenzame' dag dus, op onverharde wegen, deels door prachtige weilanden en deels door open velden of bosrijke gebieden.
De (dorpjes in de) bergen aan de horizon liggen echter verscholen achter de wolken, misschien een voorbode van veranderend weer. Voordeel is dan dat de zon ook achter de wolken blijft en dat deze loodzware etappe niet in de felle middagzon moet gebeuren.
Je ziét de natuur hier dagelijks veranderen. Vandaag is het (weegbree)slangenkruid in gang geschoten. Het wemelt van paars en roze.
Halverwege de etappe wordt het duidelijk waar het symbool op de wegwijzers vandaan komt: de Romeinse viervormige boog van Cáparra is blijkbaar het (officieuze) icoon van de Vía de la Plata.
Hier wordt een oude Romeinse stad, nu helemaal verdwenen, weer opgegraven en een originele heirbaan blootgelegd.
Wat verder zitten de ooievaars te broeden op palen, elektriciteismasten...; ze hebben mij en andere ooievaars goed in de mot. Klepperen, vleugels uitslaan... om te zeggen 'weg, hier, dit is mijn nest'.
De hele dag is het laveren door erg zompige weiden; het pad zelf staat heel dikwijls onder water en zelfs met een grote boog eromheen zit je nog in drassige en natte weidegrond. Gelukkig zijn mijn nieuwe schoenen goed waterdicht.
Soms liggen er stapblokken maar aan een oud Romeins brugje gaat het fout. De kracht van het water heeft het beton en de betonblokken gewoon weggespoeld. Er zit maar één iets op en dat is op de keien in het water de overkant proberen te bereiken. Het water staat echter zo hoog dat ik tot mijn kuiten door het water moet.
Aan de overkant kan ik het water uitgieten en kousen uitwringen. Ik loop verder op mijn sportschoenen en dat is geen cadeau op de ondergrond van keien en steenbrokken. Het zou het gespreksonderwerp van vanavond in de albergue geweest zijn. Gisteren waren we met twee Australiërs, een Zuid-Koreaanse, wat Duitse jongeren, de Canadees Charles en ik. Vanavond zit ik alleen... dat alleen al illustreert de zwaarte van de etappe.
Na vandaag staan er al meer dan 400 km op de teller. De hele 'Plata' (van Sevilla naar Astorga) is een dikke 700. De komende dagen plan ik wat kortere etappes om begin april in Astorga aan te komen.
Alle foto's van dag 14: https://photos.app.goo.gl/2dT2L5PUgv1gKvZd7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.