Vandaag overschrijden we de grens van 1000 meter. Onderweg passeren we enkele toppen op meer dan 900 meter hoogte, zoals de Monte Venero (Venus, godin van de liefde) en ik doe niet eens de moeite om het ommetje naar het kruis op de top te doen. Bij helder weer kun je hier de Mont Blanc zien, zeggen ze...
Verderop hoor ik een geruis dat steeds harder wordt. Ik moet dus op de top zijn van de Monte del Galletto (galletto=haan) waar links en rechts windmolens staan. Ik hoor ze wel maar in de mist en laaghangende wolken zie ik ze niet...
De focus verlegt zich noodgedwongen naar de grond waar ik voor het eerst in 't echt twee tijgerslakken zie. Groot (zo'n 15 cm) en met een spectaculair seksleven. Bij het paren draaien ze zich (hangend aan een slijmdraad) als een vlecht rond elkaar, ook hun penissen (slakken zijn hermafrodiet) draaien zich rond elkaar en na de ejaculatie eet de een het sperma op en laat de ander zich vallen...
Over naar de Monte dei Cucchi, begroeid met eiken en kastanjebomen. Met al dat klimwerk (meer dan duizend hoogtemeters vandaag) zit ik al op 1140 meter. Die kastanjes zijn erg belangrijk in de Apennijnen. In Madonna dei Fornelli loop ik de Londense theologe Bea tegen het lijf en samen drinken we een koffietje met... kastanjecake.
En bovenal zorgt de mist voor een heel sprookjesachtige, magische sfeer. De Romeinen (ik zit nog steeds op de Via Flaminia Militare) moeten het in m'n fantasie afleggen tegen de ridder te paard die vanuit de dichte mist te voorschijn komt om de prinses te redden. Of een trol met puntige oren en lange neus. Of beter, een elfje of een fee... Nee, dat kan niet, die zit thuis...
In de refugio 'casa delle guardie' blijft het sprookje voortpduren. In de tuin staan houten sculpturen (hier: St-Joris en de draak)
Ik voel me gereed voor de koninginnerit morgen... ook al wordt voor de komende dagen regen voorspeld. Er zijn nog zekerheden in 't leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.