Niet een of de, maar jouw camino

De route naar Compostela is niet één route maar een netwerk van pelgrimswegen die Europa doorkruisen.  Vandaar trouwens de schelp als symbool en wegwijzer voor de tocht naar Compostela, alle ribben van de schelp zijn de wegen die uitkomen bij het graf van Sint-Jacob. 

Zo lopen naast het Jacobspad ook de Via Scaldea (de Schelderoute) en de Via  Brugensis door Vlaanderen. De mooie Via Scaldea loopt tot in Reims en sluit in Vézelay (prachtige kathedraal) aan op de Via Lemovicensis (Limoges). Aan onze achterdeur passeert de Via Brugensis en het is dan ook deze route die ik vanaf Sterrebos zal volgen tot in Tours. Daar sluit ze aan op de Via Turonensis (die in Parijs begint). Vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port begint dan de Camino Francès, de veruit populairste pelgrimsroute in Spanje. Er zijn er uiteraard nog heel wat meer maar er komen nog jaren, nietwaar…

Grosso modo wordt mijn tocht dus ingedeeld in drie grote blokken: di Via Brugensis (19/07 tot half augustus), de Via Turonensis (half augustus tot half september) en de Camino francès (tweede helft september tot ergens eind oktober). Zoals eerder gezegd kom ik halfweg september drie dagen naar huis voor de Eerste Communie van Lize.  Hieronder vind je drie kaartjes met de grootste steden. In Compostela  sluit Bert een weekje aan om door te stappen tot aan Fisterra, ‘Finis Terre’ en Muxia. Na de compostela, de pelgrimsoorkonde in Santiago, halen we meteen de fisterrana en de muxiana op…

de via Brugensis

de via Turonensis

de Camino francès

In Fisterra, net voor de vuurtoren, staat het officiële 0.0-kilometerpunt, het ‘einde van de wereld’, aan de Costa de Morte... Pas daar zou je het gevoel krijgen ‘er klaar mee te zijn’ Misschien is het niet enkel het einde van de wereld maar net een nieuw begin. Het moet een apart gevoel zijn, daar aan de onmetelijke oceaan. Is de compostela in Santiago goed voor een volle aflaat, wie doortrekt tot Muxia ontvangt ook nog de Gift van de Genade… Het zal die paar extra-blaren wel waard zijn, denken we dan.

Intussen is de kop er al af. Met de kinderen en kleinkinderen wandelden we in ‘t weekend de eerste etappe, van Sterrebos tot Menen en dat is zeker niet het mooiste stuk van het traject... 

De tweede etappe, van Menen tot Rijsel, wandelde ik deze week met Bert en Mikaela. 

Dit betekent dat ik op 19/07 effectief zal starten in Rijsel wat me twee extra-rustdagen oplevert, geen overbodige luxe als ik rond 10 september in de omgeving van Biarritz AirPort wil geraken. De reisverslagen van de twee eerste etappes vindt u later in deze blog zodat de continuïteit niet onderbroken wordt.