Dag 23: Vendôme-Prunay, 24 km

Wat het weer betreft is de wind vandaag de hoofdrolspeler. Gelukkig, want daarmee drijven  meteen ook alle donkere wolken weg. Dat ik de hele tijd tegen wind moet lopen, is helemaal niet erg want die zuidenwind blaast een lekkere warme bries tegen mijn snoet. Ook vandaag wandel ik vooral doorheen landerijen. Echt ‘Peregrinus’ dus, van het Latijnse ‘per’ (doorheen) en ‘ager’ (veld, land). Graan voor brood (en bier) heb ik de voorbije dagen genoeg gezien; nu is ‘t blijkbaar tijd voor wijngaarden, gierst- en zonnebloemvelden.

Halverwege de weg naar Ambloy, waar mijn etappe vandaag normaal eindigde, stopt een fietser uit de andere richting om een praatje te slaan. In het Engels wel te verstaan. Hij stelt zich voor als Zuid-Afrikaan met Nederlandse roots die als bosbouwer werkt in Afrika. Hij fietst van Bordeaux naar Nederland. Als antwoord begin ik met ‘Uit die blou van onze hemel, uit de diepte van ons see; oor die eeuwige geberge waar die kranse antwoort gee...’ we zingen samen Die Stem, zetten ons een half uur langs de rand van de weg, hier passeert toch geen kat en in de verste verte is geen bebouwing te bespeuren, en wisselen wat toeristische info uit over beider landen; hij vooral over de natuur, ik over onze historische steden. De telefoon naar zijn vrouw, in ‘t Zuid-Afrikaans, kan ik perfect meevolgen en we zetten de conversatie verder in het Nederlands. Na de wederzijdse uitnodiging gaan we weer elk onze weg. Ook dit is camino. 

Hoewel dit een gekende pelgrimsroute is en aan het kerkje van Ambloy een Sint-Jacobsschelp prijkt, vind ik in Ambloy geen slaapplek. “Neen, we kennen niemand,“ krijg ik meermaals te horen, of “Probeer ‘t eens in het volgende dorp.“

Een uur later zie ik, verscholen in het groen, het kerkje van Prunay. In de buurt is een camping, zelfs niet te vinden op GoogleMaps. 0 sterren vermoed ik maar ik krijg er wel een tentje -een ‘smijtertje van Decathlon’-, een verschil met twee dagen geleden... Een pelgrimstocht is ook een lesje in onthechting en overboord gooien van alles wat er niet echt toe doet. 

Piketten? Niet nodig, meneer, als jij er in ligt met je rugzak, zal ‘t niet wegwaaien. Ne t’inquiète pas... En dat devies is het belangrijkste wat je op de camino moet onthouden. Omnia semper bonam, alles komt altijd goed...