Dag 102: Santiago-Negreira, 22 km

Vandaag is een goede dag om te glimlachen

Het etentje met Bert heeft wat sporen nagelaten. De pizza calzone werd net iets te rijkelijk en wat te laat doorgespoeld waardoor we pas na 9 uur de Galicische hoofdstad verlaten met een fris lichaam maar een zwaar hoofd...

In tegenstelling tot de ingang gebeurt dit relatief snel en comfortabel. Bovendien is het zondag en dus erg rustig op de weg. 

Zodra we de stad uit zijn, beginnen we aan een zeer aangename tocht door landelijke gebieden met bospaden, kastanje-, eiken- en eucalyptusbomen. Zelfs de Alto do Mar de Overals, waar we in slechts 2 kilometer een verschil van 210 meter moeten overwinnen (>10%), ligt door al ons getater voor we ‘t goed en wel beseffen haast ongemerkt achter de rug. 

Onze lunch nemen we bij het watervalletje bij het middeleeuwse brugje Ponte Macera over de Rio Tambre.



In Negreira besluiten we de avond met wat raciones (tapas in grotere porties) en uiteraard brood met olijfolie in een lokale taperia. . 
Met de drank zijn we al ‘iets’ verstandiger dan gisteren; het moet nog een beetje pelgrimstocht blijven... 

De pulpo, de Galicische specialiteit, wordt nog in leven gehouden (met z’n kop in een glas water) vooraleer hij gekookt wordt. 

Dag 100/101: Santiago de Compostela
- Stadsbezoek in het historische stadsdeel met www.santiagoturismo.com- Bezoek aan de Cidade da Cultura (arch. Eisenmann), de Galicische tegenhanger van de Ciutat de les Arts i les Ciències in Valencia (arch. Calatrava). Heel bijzonder hoe Eisenmann de bergen, het oude centrum, de St-Jacobsschelp... verwerkt en weergeeft in de plannen van deze zeer mooie site. Zo heeft Compostela niet alleen Romaans, gotiek, renaissance en barok maar ook moderne architectuur. 

- Etentje met Bert in La Galiciana.

Dag 99: Sigüeiro-Santiago, 17 km

De ‘laatste’ etappe is kort en dat is maar goed ook. Om de ochtendkoude te vermijden, vertrek ik pas om acht uur; ik neem zelfs een ontbijt... In het eerste deel van de route, langs aangename paden door land- en bosgebieden, haal ik Denise en Tony in, een Amerikaans echtpaar dat ik al enkele keren in een albergue ontmoette (zo gaat dat op de Camino) en samen stappen we verder door de noordelijke wijken van de stad. 
Industrie, urbanisatie en winkelcentra kan je niet vermijden als je een stad van dit formaat wil binnenkomen maar het valt best mee. De laatste stempel halen we in het kleine San Gaetano-kerkje met enkele merkwaardige kunstwerken, b.v. een kruisbeeld zonder stigmata en met de voeten naast elkaar alsof Hij wil zeggen: ik ben niet echt dood, moet je weten...

In het pelgrimskantoor haal ik m’n derde Compostela. Hij vermeldt ‘dominum’: ‘van thuis uit vertrokken’ en dat kunnen er hier niet veel zeggen. 
Op de Plaza d’Obradoiro ga ik in op het voorstel van een van de privé-aanbieders die een kamer aanbieden voor dezelfde prijs als een albergue (zonder website of Booking.com en zonder al te veel formaliteiten...). Tot Bert arriveert krijg ik een eigen kamer (geen slaapzaal dus) met douche, toilet en een eigen kitchenette. En dat beetje comfort is welgekomen op een Galicische regendag. Voor de komende dagen naar Muxia en Fisterra ziet het weer er trouwens niet veel beter uit. Maar het gezelschap zal ongetwijfeld veel goedmaken. 
Om mijn ‘honderd dagen’ te vieren ga ik met Tony en Denise naar La Galiciana, het meest trendy restaurant in ‘t stad met een opperbeste keuken. Een aanrader. 

Dag 98: Hospital de Bruma-Sigüeiro, 24,5 km

Op de weg van het leven leer je:

dat hoog reiken niet doet groeien,

dat glimlachen niet hetzelfde is als gelukkig zijn...

dat alleen zijn geen eenzaamheid is. Enz..

Galicië is een koud land met een warme zon. Dat ervaar ik vandaag nog maar eens wanneer ik door de laaghangende wolken in kleine dorpjes en doorheen de eucalyptusbossen wandel. 

De etappe is lastig, niet door de hellingen of het alleen zijn maar door de koude, de nattigheid en nog het meest door het ontbreken (>20 km!) van een café/bar, winkeltje of bakkerij. 

Pas een heel stuk na de middag is de zon sterk genoeg om de koude en de nattigheid te verdrijven en vind ik een bankje (eindelijk...) om m’n wraps met wat humus te eten. Honger is de beste saus. 

De albergue maakt de dag goed: lakens en handdoeken, een goede douche, een keuken waarin ik m’n paella kan opwarmen...

Hopelijk is er geen ‘concert’ vannacht in de dormitorio van zes personen. 

Dag 97: Betanzos-Hospital de Bruma, 24 km

In stilte vertellen we elkaar heel veel dingen

Als je voor dag en dauw vertrekt, maak je het ontluiken van de dag mee en ben je getuige van het wakker worden van de wereld  van zodra de zon van achter de bergen naar boven klimt. 
Het is een heel bijzondere ervaring als de bergen, die nog in nevelen verhuld liggen, door de eerste zonnestralen opgewarmd worden. 

Geen moment te vroeg, want mijn vingertoppen kan ik van de koude haast niet meer verroeren. Net op tijd kom ik een cafétje tegen; ik warm mijn handen aan mijn warme kop koffie en de herbergierster vraagt of ik er geen ‘druppelke’ bij wil tegen de koude (de lokale bevolking, althans de mannen, springt hier binnen voor een koffie mét... en gaat dan naar ‘t werk) maar ik kies voor mijn handschoenen. 

Eens de nevel weggetrokken is en de zon voluit kan schijnen, wordt dit een aangename nazomerdag van 20 graden. Op papier was de etappe van vandaag de theoretisch moeilijkste en eenzaamste van de Camino Inglés maar recente wijzigingen (de oude bewegwijzering is er ook nog) hebben deze verzacht, waardoor het aantal kilometers en de ‘oneffenheden’ zijn verminderd.

Ik geniet van een aangename landelijke omgeving, door kleine dorpjes zonder bar/cervezeria noch winkeltje maar des te meer eucalyptusbossen. 

In Hospital de Bruma was eeuwen geleden een pelgrimshospitaal; nu is dat mijn albergue. Veel meer dan dat is er niet in dit onooglijk Galicisch dorpje.
 ‘t Is hét moment om mijn rugzak wat lichter te maken... In het restaurantje bij de albergue eet ik een typische Galicische groentesoep (en aardappelen zijn hier duidelijk ook een groente). 

Dag 96: Pontedeume-Betanzos, 21,3 km

De beste tortilla ter wereld!
Korte en aangename etappe grotendeels door het platteland met regelmatig steile hellingen, waaronder de zeer harde klim -op mijn nuchtere maag!- bij het verlaten van Pontedeume. 

Hier bevind ik me in de typisch Galicische heuvels. De stenen omheiningen, stenen kruisen, oude romaanse kerkjes en middeleeuwse bruggetjes geven het landschap een Keltische indruk. 

Ik passeer Miño, met een strand, een hostel en alle voorzieningen. 

De dag eindigt in een van de interessantste middeleeuwse steden van Galicië: het 800 jaar oude Betanzos (Galicische Romaanse kerken!)

en met zijn eigen gastronomische specialiteit: de beroemde aardappelomelet, ik ben in de hoofdstad van de tortilla. En dat moet geproefd worden natuurlijk, maar dan in Casa Miranda want daar hebben ze de beste tortilla ter wereld:

Betanzos:

Dag 95: Ferrol-Pontedeume, 28,8 km

Vandaag veegt de zon de mist weg. De twee bedreven de liefde. (Tekst op een zebrapad, Galicisch)

Omdat Bert pas volgende zaterdag komt, heb ik nog een week voor een extraatje. De Camino Inglès heeft daarvoor de uitgelezen afstand van 120 km, net genoeg voor een derde Compostela 😇. 

De Camino Inglés was vroeger de aangewezen  route voor pelgrims uit Groot-Brittannië en Ierland, maar ook uit Vlaanderen en de Scandinavische landen. Zij kwamen per boot aan in de haven van A Coruña of Ferrol om hun pelgrimstocht naar Santiago de Compostela voort te zetten. 

Mijn ‘Inglés’, begint in Ferrol, bij een dok van de marine voor scheepsherstellingen. Na mijn  aankomst gisteren, met de ‘Monbus’ van SdC, bezocht ik al het museum van scheepsbouw. 
Vanmorgen gaat het (in de regen; de donkere wolken blijven hangen...) verder doorheen de stad, ‘t is lekker rustig zo vroeg de zondagmorgen.  Nadeel is natuurlijk dat er geen winkels open zijn, en bakkers zijn hier erg zeldzaam. Spanjaarden nemen hun ontbijt in een bar... Gelukkig heb ik genoeg voorraad in mijn rugzak 🥴😓. 

Toch neem ik een koffie op een terras, zo kan ik weer een stempeltje vragen zodat dat heerschap in Compostela content is...

Langs de kustlijn loopt de route naar het historische stadje Pontedeume waar de zon door de wolken probeert te priemen; het Galicische weertype...