Alles wat je hebt, heb je liefgehad of gevreesd.
Niettegenstaande de laaghangende wolken en dus het beperkte zicht in de voormiddag was het best een interessante etappe in het landelijke Galicië, tussen weiden en weelderige eiken- en kastanjebossen in een oneindig aantal boerengehuchtjes.
In een van die barrio’s overschrijd ik de 100km-grens naar Compostela.
Het wordt drukker op de Camino. Sarria is de plaats waar de luxepaardjes die slechts de laatste 100 km afleggen, vertrekken. Aangezien het hier dinsdag nationale feestdag is (12/10, diá de Hispanidad) maken de Spanjaarden er een lang weekend van en wandelen (en dat mag je letterlijk nemen want vaak is ‘t een familie-uitje) ze deze vier dagen. Voor Spanjaarden staat ‘de Compostela’ immers goed op hun CV. Het betekent dat je een uitdaging tot een goed einde kunt brengen...
Dat hebben de lokale boertjes goed begrepen. Op hun erf installeren ze een aanbod ‘tapas’ en koffie... waaraan je je tegen Donativo (vrije bijdrage) kunt verwarmen. Ze mikken vooral op de Amerikanen, die laten de euro’s makkelijker rollen...
Maar intussen zijn in Portomarin alle albergues volzet met Spanjaarden die slechts de honderd laatste km doen en hun reservaties al weken op voorhand vastgelegd hebben.
De middeleeuwse stad Portomarín verdween in 1963 onder het water van het nabijgelegen stuwmeer; historische gebouwen werden verplaatst naar de moderne stad maar hier en daar zijn nog ruïnes te zien.
Op de weekmarkt van Portomarín koop ik wat ‘lomo de cerdo’ voor de komende dagen en trek ik met Dan (zie gisteren) nog een tiental km verder naar Gonzar, een boerendorp tussen twee etappesteden maar met een albergue municipale. Kwestie van de Spanjaarden op hun eigen terrein te verslaan.
‘t Is zaterdag maar een flamenco-avond zal er in dit boerengat niet inzitten, denk ik. In plaats daarvan ga ik een tapas eten in het nabijgelegen hostel.
De Koreaan Jang Soon, die ik al eerder ontmoette, komt aan m’n tafel zitten en we praten over de troeven van ons land. Hij nodigt me uit om de tempels, de 5000 jaar oude cultuur, de gastronomie... van z’n land te komen bezoeken. Ook dat is Camino...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.