De uitgang van deze kunststad (Rogier van der Weyden, tapijtweverijen, porselein, kathedraal met werk van Rubens...) loopt langs het jaagpad langs de Schelde. Deze rivier (Via Scaldea) blijft mijn trouwe metgezel voor de rest van de dag. Tot de middag is vooral de vroegere en huidige cementindustrie de uitdrukkelijke aanwezige, in de namiddag loopt het traject langs de Schelde doorheen een frisgroen natuurgebied van de Mortagnestreek.
De zoektocht naar een slaapplaats in Condé verliep deze keer niet van een leien dakje.
*Voorzieningen voor pelgrims zijn er hier sowieso niet.
*Van de presbytère kwam maar geen antwoord.
*Het stadhuis van Condé was vrij duidelijk: 'On ne peut pas vous aider, Monsieur...'
*Een telefoontje naar de burgemeester kon niet helpen...
Toen ik in het natuurgebied in het charmante Hergnies aankwam, hield ik het voor bekeken en besloot daar te zoeken naar een slaapplek.
*De accommodatie voor openluchtklassen kon me niet ontvangen; stel je voor, een zestiger bij veertig pubermeisjes... Volgende stap: stadhuis.
*Daar gaf men me een lijst van gîtes maar de bediende wist blijkbaar niet dat die enkel verhuurd worden per week. Volgende stap: de parochie.
*De permanentie in de parochie was onbestaande. Volgende stap: het café.
*In café de la mairie raakte ik ook niet verder. Volgende stap: op zoek naar een boerderij.
Net op dat moment kruist Danielle, met haar boodschappentas op weg naar huis, mijn pad en brengt de redding. In het sobere huis met negen katten valt me een royale ontvangst te beurt: een hartverwarmend avondmaal, inclusief Leffe, kaas als dessert en nog een ijsje bovenop.
Zoals zo vaak in 't leven draagt elk probleem de kiem in zich van de oplossing. En die is vaak beter dan voordien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.