Het was zalig wandelen in de morgen met de opkomende zon op mijn snoet en de vogels die hun lief proberen binnen te doen. Ook vandaag staat slechts een twintigtal kilometer op het programma. 30 en meer worden meer uitzondering dan regel; zo is er meer tijd om te genieten van een bankje, een gesprekje met een visser of een eenzame wandelaar. En hoe uitzonderlijke die is, hoe interessanter. Daar is Erasmus weer ..
Halverwege de route zet ik me neer op een bankje naast de kerk en neem ik het lunchpakketje dat Daniëlle me meegaf. Brood met beleg, twee bananen, 3 eieren en wat koekjes als dessert. Ik voel me als een verwend jochie dat van oma zijn boterhamdoos meegekregen heeft naar het speelplein. Op het bankje vlei ik me neer met mijn hoofd op de rugzak en hou ik een siësta van een half uurtje. Daarna maak ik een ommetje naar Marchipont, een grensdorp in België en Frankrijk (er zijn dus twee Marchiponts...). In het kerkje daar, waar nog eens per jaar een mis gehouden wordt, bulkt het van kunstschatten, zoals je die zo vaak in Frankrijk tegen komt. Een calvarie uit de 16e eeuw, een St-jacobsbeeld uit dezelfde tijd,... maken het ommetje meer dan de moeite waard.
's Avonds ben ik te gast bij de ex-bakkersvrouw van het charmante Sebourg, met een kasteel en een opvallende kerk die op de heuvel gebouwd en dus al van erg ver te zien is. In de kerk is vooral de houten lambrisering waardevol alsook de 'piscine liturgique', om de resten van b.v. het doopwater niet in de riolen te moeten gieten maar naar de funderingen van de kerk te leiden.
We sluiten de avond af met een partijtje Rummikub. Ik laat Dominique het eerste spelletje winnen en daarna maak ik haar twee keer meedogenloos af met twee jokers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.