1.
Arriveren in Le Puy
Eens je de TGV inruilt voor een gewone trein (in St-Etienne) is het Caminogevoel direct helemaal terug. Alles uit deel 2 van enkele weken geleden schuift op het tempo van het traag klimmende boemeltreintje een uur lang aan me voorbij:
de valleien van de Auvergne, de Loire, de 'gorges', de dorpjes met namen eindigend op -ac (=water) en de rotspartijen met hellingen tot aan het 744 m hoog gelegen Le Puy. En de zon... in dit groene landschap dwingt ze de herfst tot uitstel. Voor mij niet gelaten.
Hoe raar 't ook klinkt, maar dit ritje heeft iets van thuiskomen. In deze tijd van 't jaar groeien hier krokussen en narcissen... Ik ben precies in The Metaverse beland...
Wat een gelukzak ben ik toch maar weer. Dankbaar dat dit me gegeven is.
2. Le Puy verlaten is altijd speciaal. De mis 's morgens om zeven uur, gecelebreerd door de bisschop zelf, wordt gevolgd door de zegening van de pelgrims (waaronder Australiërs, Amerikanen, Canadezen, Japanners en uiteraard ook Europeanen).
Daarna komt het spectaculaire gedeelte: de vloer van de kathedraal opent zich letterlijk
en je verlaat Le Puy via de indrukwekkende trap aan de gotische toegangspoort van de kathedraal .
Daarna begint de klim door het Centraal Massief, langs de paadjes en dorpjes aangelegd met vulkanische stenen van de Velay.
De klim is niet erg veeleisend, behalve bij de uitgang van de stad, en slechts een goede 20 km verder, bij het bereiken van Saint-Privat, is er nog een gevaarlijke afdaling.
Onderweg kom ik, naast schitterende decors, ook nog heel wat andere pelgrims tegen. Onder hen veel jongeren maar ons groepje op het einde van de etappe bestaat uit één Vlaming en drie... Bretoenen. Alweer Bretoenen... het lijkt wel mijn lot op de Camino...
Dat wordt dus weer Grimbergen op het enige terrasje van St-Privat, een typisch etappeplaatsje waar vooral de lokale cafébaas garen bij spint (€7 voor een Grimbergen... 7!!!). Er is ook nog een boucherie waar ze volgens een local de beste droge worst van Frankrijk hebben (maar in vergelijking met die van Peter en Maureen is dit maar vettige saucisson) en een bakker-kruidenier die denkt dat pelgrims allemaal grootverdieners zijn ...
We laten 't niet aan ons hart komen en sluiten de dag af met het typische gerecht van deze streek, en bij uitbreiding van de hele Camino. Éen keer raden... groene linzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.