VdlP5

Om halfacht laat ik de 'hostal' achter me en duikel meteen de open vlaktes in. 

De meesten ontbijten in een restauración maar Spaans ontbijt is niet om over naar huis te schrijven: een espresso met een 'madeleintje'.  Neen, dank u.  Ik ontbijt wel onderweg: een notenmengeling, nog wat amandelen en yoghurt. 

De eerste 20 km, een zandweg tot aan Fuente de Cantos (letterlijk: fontein van liedjes) met daartussen niets, valt best mee: 

ommuurde akkers, mooie vergezichten, heel verspreide vegetatie. 

Na Fuente de Cantos verandert het landschap en begint het echte Extremadura: landbouwgebied, varkenshouderijen en... Of nee, dat is zowat alles en verder niets. 

Ik vrees een beetje dat dit de voorbode is voor de komende dagen: zandwegen tussen graanvlaktes met als enige afwisseling hier en daar een beekje om over te steken.

Op zo'n plek waar het beekje de zandweg inpalmt en de doorgang belemmert, halen de drie berggeiten me in. De kilometervreters laat ik met plezier voorgaan. Ik zie ze vanavond wel op een terras met hun vino Tinto.

Het kerkje van Calzadilla heeft een mooi retabel van de 15e eeuw (met veel bladgoud, dus).